Ακούν με προσοχή οι δικαστές,
θωρούν και τις συσπάσεις τού
προσώπου,
να είναι πρέπει δίκαιοι
κριτές,
να βρούνε την αξία τού
ανθρώπου.
Γνωστά τα πεπραγμένα του· βοούν.
Μέχρι θανάτου γρονθοκόπησε το
θύμα.
Για κάτι ασήμαντο οι γείτονες
μιλούν,
εκεί στα όρια μια πιθαμή στο
κτήμα.
Δηλώνει εξαρχής μετανοιωμένος,
πως είναι θύμα μιας κακιάς
στιγμής,
μπροστά στους δικαστές
συνεσταλμένος
ο εύσωμος ευέξαπτος νταής.
«Συγγνώμην» και «λυπάμαι»
συνεχώς,
συντετριμμένος στην απολογία,
στον τόνο τής φωνής του και λυγμός
με προσεγμένη φρασεολογία.
Συσκέπτονται αργά οι
δικαστές,
ακούσανε δεκάξι μαρτυρίες
αυτών που γνώρισαν τις βάρβαρες γροθιές·
πρωτοστατούσε ο νταής σε φασαρίες.
Συνηθισμένος τρόπος οι γροθιές,
υβριστικός για την αξία τού προσώπου.
Ζυγίσανε τα πάντα οι δικαστές·
και την ηθοποιία υπανθρώπου.
