Νύχτα Δεκέμβρη παγωμένη, μα διάφανη η ξαστεριά,
λαμποκοπάει πάλι απόψε του ουρανού η φορεσιά.
Μικρό ασημικό η Πούλια, τραγουδισμένη από παλιά,
για τους αρχαίους οι Πλειάδες, κόρες τού Άτλαντα επτά.
Ηνίοχος, Κριός και Ταύρος με προσοχή επιτηρούν,
Αίγα, Χαμάλ και Λαμπαδίας φέγγουν καλά για να τις
δουν.
Κόσμημα όμως διαμαντένιο με απαράμιλλη ομορφιά
ένα τετράπλευρο με ζώνη απλώνεται προς το νοτιά,
Ωρίωνας το όνομά του, γνωστός στ’ αρχαία μας χωριά,
κάθε φθινόπωρο γεννιέται, την άνοιξη φεύγει μακριά.
Κοντά του ένας υπερήλιος, ο Κύναστρος ο αρχηγός,
Άστρο τού Νείλου λατρεμένο, σοφών Αράβων πλοηγός,
ο Αλ Σιρά, Στίλβων και Λάμπων, ονόματά του λαμπερά,
Σείριος σήμερα για όλους με την ξεχωριστή θωριά.
Ο Μπετελγκέζ και ο Προκύων κοντά του φίλοι καρδιακοί,
τρίγωνο σχήμα τού χειμώνα, το βλέπουνε πολλοί λαοί.
Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης πάντα μαζί στον ουρανό,
μήνυμα στέλνουνε τα βράδια, απ’ αδελφό σε αδελφό.
Οι δύο Άρκτοι και ο Δράκων όλων των εποχών δρομείς,
όμοια Κηφέας και Κασσιόπη, όλοι γνωστοί αειφανείς.
Άτυχη κόρη η Ανδρομέδα, με τον Περσέα αγκαλιά,
κοσμούν κι αυτοί τον ουρανό μας με του Πηγάσου τα
φτερά.
Το κάθε άστρο μες
στη νύχτα δικό του δρόμο κυκλικό,
κέντρο ακίνητο
θωρούνε το φημισμένο Πολικό.
Χιλιάδες άστρα σαν ψηφίδες, μορφές και σχήματα λαμπρά
για μάτια που αναζητούνε και χαίρονται την ομορφιά!
