Τώρα που άνοιξαν τους δρόμους
μέχρι της Πίνδου τις κορφές
να φέρουν ανεμοθηρία κοντά στις
αετοφωλιές,
κίνησε κι ένας τεχνοκράτης
να δει κι αυτός από κοντά
τις πράσινές του επενδύσεις
που θα γεννήσουνε λεφτά.
Έκανε στάση σε μια ράχη,
έφερε γύρω τη ματιά.
Ξαφνιάστηκα που, έστω ένας,
στέκει να δει την ομορφιά!
Πλησίασα να του μιλήσω για τις
ηρωικές πλαγιές,
εκεί που πολεμούσαν Κλέφτες και
του ’40 μαχητές.
Ούτε που άκουσε τι είπα, στο
βλέμμα του ο θαυμασμός,
φαινότανε συγκινημένος,
μονολογούσε συνεχώς:
«Μα και ξυλεία εδώ πάνω! για
οχτακόσια φορτηγά!
από τα τέσσερα ρουμάνια θα
βγουν χιλιάδες κυβικά!»
