Τι δράμα ήτανε κι αυτό,
σύμμαχοι φίλοι Γάλλοι,
σε δίλημμα πανάθλιο σας
έφεραν και πάλι.
Από τη μια ο εκλεκτός
τραπεζοσυμφερόντων,
αυταρχικός και υβριστής
πληθώρας αντιδρώντων,
παγκόσμιας υπεραρχής παιδί
αγαπημένο,
στα Μέσα επηρεασμού αδρά
προβεβλημένο.
Από την άλλη η γνωστή ακραία
ποτισμένη,
καταφανώς ανεπαρκής, παλιά
εκτεθειμένη,
με θέσεις φιλολαϊκές για
ψηφοπελατεία
και ίσως επικίνδυνη για τη
δημοκρατία.
Ξεκάθαρα, η εκλογή από
εκβιασμένους,
σε μαύρο αδιέξοδο
απογοητευμένους.
Εικοσιοχτώ στους εκατό
μονάχα τον εγκρίνουν,
σαρανταδυό στους εκατό σαφώς
τον επικρίνουν.
Ω Γάλλοι, ψάχνουνε κι αλλού
να βρούνε το μη χείρον,
και πώς να βρούνε το σωστό
εν μέσω των αχύρων;
Σπάνιο είδος έγιναν οι
σοβαροί ηγέτες,
συμφέροντα βυσσοδομούν και
βρίσκουν μαριονέτες.
