Στην ίδια παρακμή

 

Αδιάβαστοι, ασήμαντοι, ανίκανοι, αμέριμνοι,

μικροί, συμβιβασμένοι,

ανάμεσά τους αρκετοί πεντακοσιομέδιμνοι,

και όλοι βολεμένοι.

Τυφλά και απερίσκεπτα τα πάντα υπογράψανε,

χωρίς να μελετήσουν,

αβέλτεροι και άσχετοι το Σύνταγμα διαγράψανε

χωρίς να εξηγήσουν.

Ασύστολα σκεπάσανε λίστες, χοντρά ονόματα

και φίλους λαδωμένους,

σε λίγες μικροέρευνες προβάλανε προσκόμματα

για κάποιους πουλημένους.

Τους κόπους των παππούδων μας αδιάντροπα πουλήσανε,

χωρίς να λογαριάσουν,

ασήμια και χρυσαφικά φτηνά τα εκποιήσανε,

χωρίς να εξετάσουν.

Για χρόνια είχαν εθιστεί σε δάφνες, θυμιατίσματα

διαπλεκοϋμνητών τους,

υπόγεια συντήρησαν αμφίδρομα ερείσματα

των υποστηρικτών τους.

Και με ηγέτες ισχυρούς πληθώρα συναντήσεων,

χαμόγελα, δηλώσεις,

οι έπαινοι για πρόοδο προδοτικών ρυθμίσεων

των ξένων δικαιώσεις.

Ποτέ δε σταματήσανε τα έωλα κηρύγματα

για έθνος και πατρίδα,

και κάθε λίγο έγραφαν εγκάρδια μηνύματα

για μέλλον και ελπίδα.

Και ύστερα κατέφθασαν φωστήρες ετερόσημοι,

κι αυτοί να κυβερνήσουν,

είπανε είναι αλλιώτικοι, δεν είναι αναλώσιμοι,

σκληρά θα πολεμήσουν.

Χωρίς κανέναν σχεδιασμό και πειραματιζόμενοι

σε άλλα παραμύθια,

με τρικυμία στο μυαλό μικροί μαθητευόμενοι

συνέχισαν τα ίδια.

Κι έτσι ενέσκηψαν ξανά οι παλαιοί αμέριμνοι

να σώσουν τη ζωή μας,

να γίνουν περισσότεροι πεντακοσιομέδιμνοι.

Στην ίδια παρακμή μας!