Ανόητος ο ύπατος και όμως τον κρατούσαν
συμφέροντα διαχρονικά κρυφά και φανερά,
ποικίλοι διαπλεκόμενοι συχνά τον εξυμνούσαν,
οι κήνσορες αδιάφοροι μπροστά στη διαφθορά.
Πατρίκιοι πλουτίζανε χωρίς επιφυλάξεις
με νόμους που ψηφίζανε φαιδροί συγκλητικοί,
προνόμια προκλητικά με σκοτεινές διατάξεις.
Και οι πληβείοι αδρανείς, υπομονετικοί.
Με κνούτο τούς φοβέριζαν τρισβάρβαροι ραβδούχοι
κι εκείνοι συμμαζεύονταν μην πάνε φυλακή.
Του ύπατου τα ψέματα οι αξιωματούχοι
τ’ αναμασούσαν τακτικά χωρίς καμιά ντροπή.
Ανόητος ο ύπατος, οι σύμβουλοι αχρείοι
προσφέρανε θεάματα φθηνά νυχθημερόν.
Σαν ναρκωμένοι φαίνονταν οι πιο πολλοί πληβείοι
στην τύρβη τής χαμοζωής στο άθλιο παρόν.
Πληθώρα τα θεάματα, γελοίοι θεατρίνοι,
μα κάποια μέρα κοντινή ο άρτος λιγοστός.
Κατάρες ακουστήκανε στης αγοράς τη δίνη
και πήρε να σηκώνεται μεγάλος κουρνιαχτός.
Οι μέρες γύρισαν αλλιώς, το κλίμα φορτισμένο,
στον ύπατο απέδωσαν ευθύνες τρανταχτές.
Πληβείοι ξεσηκώθηκαν, το πλήθος οργισμένο,
και βγήκε νέος ύπατος με άλλες εντολές.
Αδέκαστοι ερευνητές ορίστηκαν αμέσως
να βρούνε τι αρπάξανε οι φαύλοι χθεσινοί.
Ήταν λαού απαίτηση να μαθευτεί το αίσχος
και κάθε αλιτήριος να καταδικαστεί.
Η άμεση κατάσχεση ήταν η τιμωρία
με τα ποσά αντίστοιχα της κάθε μιας κλοπής.
Και για την ατιμία τους ποινή η εξορία·
να γίνουνε παράδειγμα ισόβιας ντροπής.
Απάλλαξαν τον ύπατο από την εξορία·
του το αναγνωρίσανε το ελαφρυντικό
που είχε αθεράπευτη την άπειρη βλακεία.
Αλλά του κόστισε βαριά το οικονομικό.
