Πολιτισμός 3α

Προαύλιο Δημοτικού, Λυκείου, Γυμνασίου

και αίθουσες και διάδρομοι του Πανεπιστημίου:

Παίζουν, μαλώνουν τα παιδιά και βρίζουν και γελούνε

κι όλα το ίδιο όνομα φωνάζουνε κι ακούνε.

Μα όλα συνονόματα; Όλα με τρία άλφα;

Ποτέ παλιά δε βλέπαμε τέτοιο αχρείο θαύμα!

Κι αυτά παιδιά ανώριμα, μπορεί να εκτραπούνε,

ποιος άραγε τους έμαθε να ξέρουν να τιμούνε,

και τα ωραία ήθη μας να μη ποδοπατούνε;

Όπου κι αν πας κι όπου σταθείς ακούς τα τρία άλφα,

τ’ ωραίο και το άσχημο γίναν το ίδιο πράγμα,

τα λεν και τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις,

και με πληθώρα εκδοχές και «πλούσιες» εκφράσεις.

Μαζί και το αθάνατο τ’ αρχαίο μας το ρήμα,

αυτό που όλους γέννησε με συν και με ουσία!

Ελεύθερα το λες κρυφά, και μόνο αν ταιριάζει,

οι δυο μαζί το χαίρονται καθώς τους λαμπαδιάζει.

Αχρείοι το παρέλαβαν, αιώνες το βρωμίζουν

και όπου θέλουν άσχετα, τραχιά το εκστομίζουν,

σ’ όλους τους χρόνους το λαλούν, σ’ όλες τις μετοχές του,

σε όλες τις εγκλίσεις του, σε όλες τις φωνές του,

μ’ αυτό φορτώνουνε βρισιές, ασύστολα, χυδαία

με χίλια δυο συνθετικά λαθραία και πυγαία.

Και τώρα πια το κουβαλούν και μέσα στις οθόνες,

τραγούδια με παλιόλογα για άθλιους στρατώνες.

Χωρίς ντροπή ακκίζονται «απελευθερωμένοι»,

αμόρφωτοι κι αγράμματοι μα και γραμματισμένοι,

αδιάντροπα βωμολοχούν, λες κι είναι μεθυσμένοι.

Μικρών, μεγάλων τα μυαλά πήραν πολύν αέρα,

νομίζουν πως Αποκριά έχουμε κάθε μέρα,

απύλωτα τα στόματα τα λεν όλα στη φόρα,

ατάραχη ανέχεται ολόκληρη η χώρα.

Ας πάμε στον καθρέφτη μας καλά να κοιταχτούμε,

να δούμε τις ευθύνες μας και να σοβαρευτούμε.

Δε λέω για σεμνότητα ή για σεμνοτυφία,

μιλάω για αισθητική και για καλαισθησία.

Τ’ άπρεπα να τ’ αφήσουμε στον κύκλο το στενό μας.

Ψηλότερα τον πήχη μας για τον πολιτισμό μας.