Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Όχι στη «φυγή»


Τον κόσμον άφες αυτόν τον πλάνον,
ηδονών τέρας και οδυνών.
Ιδέ! των φαύλων και των τυράννων
έρμαιον είναι παντοτεινόν.
                                 
                                  Στροφή από το ποίημα «Ωδή επιθανάτιος»
                                  του ποιητή Ιωάννη Καρασούτσα,
                                  που αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 1873
                                  στα 49 του χρόνια.        
                                                            

Δε θα με ρίξει ο κόσμος στον τάφο,
χάρη των φαύλων δεν κάνω καμιά,
κι αν δεν αλλάζει, κι εγώ δεν αλλάζω!
και στους τυράννους ενότης – γροθιά.

Κι αν, ποιητή, βλέπεις πλάνον τον κόσμο
και τερατώδη κοντά και μακριά,
κοίτα κι αλλιώς του ετύμου τον λόγο,
πώς το «κοσμώ» φέρει πλείστα καλά.

Μην ορρωδείς, ποιητή μες στη δίνη
των εθελόκακων και των μικρών,
λίγοι δεν είναι οι άλλοι εκείνοι
των εγκοσμίων ωραίων σκοπών.


10 σχόλια:

  1. Με τους δύο τελευταίους σου στίχους, εύχομαι πάντα ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ!
    χρόνια πολλά!
    η φυγή δεν αποτελεί λύση!
    Αγαπητέ μου Άρη να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιεκτικής λιτότητας, το ωραίο σχόλιό σου, Βαρβάρα.
      Χρόνια πολλά.
      Σ’ ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  2. Το δικαίωμα στην προσωπική "φυγή", είναι σεβαστό και ίσως πιο έντιμο απ' την αδράνεια και την αποστασιοποίηση απ' τα κοινωνικά προβλήματα. Κάτι που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη διανόηση, γιατί λίγοι είναι αυτοί που υψώνουν τους στίχους τους σαν γροθιές και εμπνέουν τον κόσμο σ' αυτήν την κρίση.
    Άρη μου οι στίχοι σου είναι μια δυνατή κραυγή και μακάρι να βρει όσο πιο πολλούς αποδέκτες. Η ποίηση και η λογοτεχνία είναι τα σωσίβια και οι φάροι σε μια κοινωνία που έχει ναυαγήσει. Η μόνη μας ελπίδα...
    Τις ευχές μου και τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα υπήρχαν αιτίες φυγής, με ή χωρίς εισαγωγικά.
      Η μη φυγή δίνει βαθύτερο και υψηλότερο νόημα στην ύπαρξή μας.
      Φωτίζεις τους στίχους μου με το σχόλιό σου, Μαρία.
      Σ’ ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  3. Οι στίχοι σου γροθιά, όπως γράφει και η Μαρία! Μα και χέρι γερό που βαστάζει τις σκέψεις σαν λυγίζουν...
    Μόνο από τις μεταφράσεις (αν δεν κάνω λάθος) γνωρίζω τον Καρασούτσα, αλλά λογικό να είχε γράψει και δικά του, όπως οι περισσότεροι της εποχής, ήταν και λογοτέχνες. Θα τον διαβάσω.
    Χρόνια πολλά και καλά και, ξανά, ανάσταση συνειδήσεων θα ευχηθώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν λυγίζουν οι σκέψεις…
      Όταν υψώνεται το αδιέξοδο ως απειλή…
      Οι δεύτερες σκέψεις έρχονται και στηρίζουν.
      Σ’ ευχαριστώ, Αλεξάνδρα.

      Διαγραφή
  4. Η φυγή δεν είναι η λύση σε κανένα μας πρόβλημα Αρη !!! Επιλέγω να μένω σε ότι έρχεται η μας φέρνουν στη ζωή , κάνω τη σκέψη μου γροθιά που γιγαντώνεται η επιμονή μου διαβάζοντας στίχους σαν αυτούς και κείμενα σου !! Ορθώνεται το ανάστημα με πείσμα για κάτι που δεν διαλέξαμε και αν λυγίσουμε , πάλι ψηλώνουμε !!
    Ευχές πολλές και μια αγκαλιά και στους δυό σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Κάνω τη σκέψη μου γροθιά». Φοβερή η δύναμη της σκέψης.
      Πείσμα για να σταθούμε στο ύψος μας.
      Διατυπώνεις πολύ ωραία την κεντρική ιδέα των στίχων.
      Σ’ ευχαριστώ, Nikol.

      Διαγραφή
  5. και στους τυράννους ενότης – γροθιά.

    ========

    Η αξιοπρεπής στάση κάθε ελεύθερου ανθρώπου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η αξιοπρέπεια, αλώβητη και μέσα στην ενότητα.
    Σ’ ευχαριστώ, Ευρυτάνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή