Τον κόσμον άφες αυτόν τον πλάνον,
ηδονών τέρας και οδυνών.
Ιδέ! των φαύλων και των τυράννων
έρμαιον είναι παντοτεινόν.
Στροφή από το
ποίημα «Ωδή επιθανάτιος»
του ποιητή Ιωάννη Καρασούτσα,
που
αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 1873
στα 49 του χρόνια.
Δε θα με ρίξει ο κόσμος στον τάφο,
χάρη των φαύλων δεν κάνω καμιά,
κι αν δεν αλλάζει, κι εγώ δεν αλλάζω!
και στους τυράννους ενότης – γροθιά.
Κι αν, ποιητή, βλέπεις πλάνον τον κόσμο
και τερατώδη κοντά και μακριά,
κοίτα κι αλλιώς του ετύμου τον λόγο,
πώς το «κοσμώ» φέρει πλείστα καλά.
Μην ορρωδείς, ποιητή μες στη δίνη
των εθελόκακων και των μικρών,
λίγοι δεν είναι οι άλλοι εκείνοι
των εγκοσμίων ωραίων σκοπών.
Με τους δύο τελευταίους σου στίχους, εύχομαι πάντα ΧΡΙΣΤΌΣ ΑΝΈΣΤΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφήχρόνια πολλά!
η φυγή δεν αποτελεί λύση!
Αγαπητέ μου Άρη να είσαι καλά!
Περιεκτικής λιτότητας, το ωραίο σχόλιό σου, Βαρβάρα.
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά.
Σ’ ευχαριστώ.
Το δικαίωμα στην προσωπική "φυγή", είναι σεβαστό και ίσως πιο έντιμο απ' την αδράνεια και την αποστασιοποίηση απ' τα κοινωνικά προβλήματα. Κάτι που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη διανόηση, γιατί λίγοι είναι αυτοί που υψώνουν τους στίχους τους σαν γροθιές και εμπνέουν τον κόσμο σ' αυτήν την κρίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρη μου οι στίχοι σου είναι μια δυνατή κραυγή και μακάρι να βρει όσο πιο πολλούς αποδέκτες. Η ποίηση και η λογοτεχνία είναι τα σωσίβια και οι φάροι σε μια κοινωνία που έχει ναυαγήσει. Η μόνη μας ελπίδα...
Τις ευχές μου και τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου!
Πάντα υπήρχαν αιτίες φυγής, με ή χωρίς εισαγωγικά.
ΔιαγραφήΗ μη φυγή δίνει βαθύτερο και υψηλότερο νόημα στην ύπαρξή μας.
Φωτίζεις τους στίχους μου με το σχόλιό σου, Μαρία.
Σ’ ευχαριστώ.
Οι στίχοι σου γροθιά, όπως γράφει και η Μαρία! Μα και χέρι γερό που βαστάζει τις σκέψεις σαν λυγίζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο από τις μεταφράσεις (αν δεν κάνω λάθος) γνωρίζω τον Καρασούτσα, αλλά λογικό να είχε γράψει και δικά του, όπως οι περισσότεροι της εποχής, ήταν και λογοτέχνες. Θα τον διαβάσω.
Χρόνια πολλά και καλά και, ξανά, ανάσταση συνειδήσεων θα ευχηθώ!
Όταν λυγίζουν οι σκέψεις…
ΔιαγραφήΌταν υψώνεται το αδιέξοδο ως απειλή…
Οι δεύτερες σκέψεις έρχονται και στηρίζουν.
Σ’ ευχαριστώ, Αλεξάνδρα.
Η φυγή δεν είναι η λύση σε κανένα μας πρόβλημα Αρη !!! Επιλέγω να μένω σε ότι έρχεται η μας φέρνουν στη ζωή , κάνω τη σκέψη μου γροθιά που γιγαντώνεται η επιμονή μου διαβάζοντας στίχους σαν αυτούς και κείμενα σου !! Ορθώνεται το ανάστημα με πείσμα για κάτι που δεν διαλέξαμε και αν λυγίσουμε , πάλι ψηλώνουμε !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχές πολλές και μια αγκαλιά και στους δυό σας!!!
«Κάνω τη σκέψη μου γροθιά». Φοβερή η δύναμη της σκέψης.
ΔιαγραφήΠείσμα για να σταθούμε στο ύψος μας.
Διατυπώνεις πολύ ωραία την κεντρική ιδέα των στίχων.
Σ’ ευχαριστώ, Nikol.
και στους τυράννους ενότης – γροθιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή========
Η αξιοπρεπής στάση κάθε ελεύθερου ανθρώπου!
Η αξιοπρέπεια, αλώβητη και μέσα στην ενότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ, Ευρυτάνα.