Πριν από την άλωση

--Εχθροί, φανεροί και κρυφοί, πλησιάζουν,

γερά οπλισμένοι, τη γη μας ζητούν!

-Μα έχουμε τείχη, βιγλάτορες τόσους,

φρουρούς αμειβόμενους για ν’ αγρυπνούν.

--Τα τείχη μας διάτρητα, πύλες φθαρμένες,

ανίκανοι, ράθυμοι, φαύλοι φρουροί,

βιγλάτορες χείριστοι, εξωνημένοι.

Θανάσιμος κίνδυνος μας απειλεί!

-Μα πώς ξαφνική κατρακύλα μάς βρήκε,

εκεί που μας φαίνονταν όλα καλά;

--Η χώρα ακμαία, μα ήταν φενάκη,

υπήκοοι τόσοι κοιμούνταν βαθιά!

-Και τώρα θα βρούμε βιγλάτορες άλλους;

καινούριους φρουρούς που να είναι πιστοί;

--Καλούς και γενναίους επείγει να βρούμε

και πρέπει να σπεύσουμε, να οι εχθροί!

-Ως τότε, να δούμε τι λένε κι εκείνοι,

μπορεί κάποια λύση να βρούμε σωστή.

--Να δώσουμε λένε τη γη μας αμέσως,

χωρίς αντιρρήσεις, εφόσον και μη,

αυτοί θα ορίζουν το πώς και το πότε

και δε θα ρωτάμε εμείς το γιατί.

-Μ’ αν είναι να σώσουμε τη βόλεψή μας,

ας κάνουμε σήμερα συμβιβασμό,

γιατί να κινήσουμε πόλεμο τώρα

και πόσοι θα βγούνε να παν στο χαμό;

--Δε θέλουνε άλλες κουβέντες και λόγια,

το μόνο που λένε, η λέξη Υπό.

-Μα πώς να τα χάσουμε τόσα καλά μας,

να πέσουμε πάλι σε φτώχεια παλιά;

--Αν όλοι, σαν ένας, με θάρρος σταθούμε,

χωρίς διαιρέσεις στους ξένους μπροστά,

τα όποια καλά μας, ας παν, ας χαθούνε!

Εμείς θα τα χτίσουμε όλα ξανά!

Σε τόπο δικό μας μη γίνουμε δούλοι.

Δικά μας παιδιά, από μας τι θα βρούν;

Φωνάζουν οι πρόγονοι, δείχνουν το δρόμο.

Ποτέ μην αφήστε εχθρούς να διαβούν.