Υπέγραφε
«σκληρός πολεμιστής»,
η
στήλη του σωστό λεπιδοβόλο,
των
αντιπάλων ο χυδαίος υβριστής,
η
γλώσσα του σαν φίδι ιοβόλο.
Υμνούσε
του λαού τις αρετές,
μιλούσε
γλυκερά για τον κοσμάκη,
τον
διάβαζαν πληθώρα θαυμαστές,
στο
έντυπο τον είχανε για κράχτη.
Και
κάποιο βράδυ στην αφώτιστη γωνιά,
αντίπαλοι
του έστησαν καρτέρι,
τρισβάρβαρα
ανήμερα θεριά,
και
μίλησε μονάχα το μαχαίρι.
Την
επομένη οι δηλώσεις σωρηδόν
και
έπαινοι για το αθώο θύμα,
κραυγές
από ομάδες θαυμαστών,
καταγγελίες
στης βουλής το βήμα.
Σε
λίγους μήνες μαρμαρένια προτομή
κοσμούσε
την απέναντι πλατεία,
τιμή
για το «σκληρό πολεμιστή».
Το
τίποτά του το ανέδειξαν αξία.
