Χαμηλόμισθος
ο φίλος μου ο Μένιος,
η
ζωή του μετρημένη, συνετή,
ενδιαφέροντα
ωραία, διαβασμένος,
κι
όλο βρίσκει κάτι να δημιουργεί.
Ένα
γράμμα, κάποια μέρα, της πρεσβείας
για
κληρονομιά του μακρινή,
αίφνης
κάτοχος τρανής περιουσίας.
Στη
ζωή του η μεγάλη ανατροπή!
Φτερουγίσανε
τριγύρω του σειρήνες,
τα
τραγούδια τους γλυκά μαγευτικά.
Σ’
άλλη γειτονιά σε λίγους μήνες,
διαγραφή
στα μέχρι χτες, οριστικά.
Φίλοι
πλούσιοι στις νέες συντροφιές του,
επαφές
και συναντήσεις κοσμικές,
στους
ωκεανούς μεγάλες εκδρομές του,
βασιλιάς
σε διαδρομές εξωτικές.
Στις
σειρήνες του ο φίλος αφημένος,
τα
ωραία ενδιαφέροντα νεκρά,
για
καινούριες απολαύσεις διψασμένος,
τις
καλές δημιουργίες του ξεχνά.
Δέκα
χρόνια στις σειρήνες του ο Μένιος,
δε
θυμάται τον παλιό του εαυτό,
κάπου-κάπου
ξενυχτάει μεθυσμένος.
Ένα
πλοίο δίχως ρότα και σκοπό.
