Πρόσωπο ή προσωπείο;

 

Χλωμός και αδυνατισμένος μάς ήρθε ο διευθυντής,

η απουσία του δυο μήνες· η διαφορά του εμφανής.

Για δύο μήνες στο γραφείο οι πάντες δούλευαν σωστά,

γοργά οι διεκπεραιώσεις, συμπληρωμένα τα χαρτιά.

Ελπίζαμε να μη γυρίσει ο άθλιος διευθυντής,

σατράπικο το φέρσιμό του, ενίοτε και υβριστής.

Σαν προσταγή κι η καλημέρα με ύφος πάντα βλοσυρό,

χαιρέκακος να βρίσκει λάθος, φωνές με το παραμικρό.

Χλωμός και αδυνατισμένος μάς ήρθε ο διευθυντής,

χαμόγελο συγκρατημένο, ευγενικός και προσηνής.

Με φιλική τη διάθεσή του, ίσως για πρώτη του φορά,

άραγε πόσο θα κρατούσε αυτή η συμπεριφορά;

Αργά κυλήσανε οι μέρες, η διαγωγή του σταθερή,

θερμό το κλίμα στο γραφείο, οι αγχωμένοι χαλαροί.

Καλά κυλούνε και οι μήνες, ο άνθρωπος μένει σωστός.

Στις μεταξύ μας συζητήσεις μεγάλος προβληματισμός:

Μπορεί ποτέ μια εμπειρία να μεταστρέψει το μυαλό;

Το ντιενέι των αθλίων να κινηθεί προς το καλό;