Ανυποψίαστα πιόνια

 

«Ο υπουργός εξωνημένος και άδικος ο δικαστής,

ο στρατηγός χρηματισμένος, ο έφορος εκβιαστής»,

έβγαλε κρίση η Ομάδα και όρισε και την ποινή·

εις θάνατον όλη η τετράδα, να φοβηθούνε οι λοιποί.

Η έφοδος πετυχημένη, στον τόπο έμειναν οι τρεις,

ο τέταρτος χαροπαλεύει μαζί και δύο γραμματείς,

πανηγυρίζει η Ομάδα, τα καταφέρανε καλά,

καινούρια σχέδια καταστρώνουν για την επόμενη γροθιά.

Αμήχανοι οι αστυνόμοι, έξω φρενών ο αρχηγός,

ποιους τώρα να πρωτοφυλάξουν και τι να λέει ο λαός;

Οι στόχοι φύλακες ζητούνε, πού να βρεθούν τόσοι πολλοί,

τραβήξαν από άλλες βάρδιες, γλεντούνε οι κακοποιοί.

Προβεβλημένες οι κηδείες, οι λόγοι διθυραμβικοί,

η προσφορά τους στην πατρίδα και άλλα ψεύδη συναφή,

βρεθήκαν άλλοι για τις θέσεις, δηλώσεις συγκινητικές,

κι οι τέσσερίς τους διαλεγμένοι και οι απόψεις τους γνωστές.

Περάσαν ήσυχα τρεις μήνες, αρχίσαν κάποιοι να ξεχνούν,

μα η Ομάδα περιμένει, τα σχέδια της δε σταματούν.

Κι ένα πρωί στη λεωφόρο η βόμβα έσκασε σωστά,

ο πωρωμένος τραπεζίτης την πλήρωσε οριστικά.

Γεμίζουν κάμερες τους δρόμους, για σπιούνους χρήματα πολλά,

τηλεφωνήματα διαφόρων τα αφουγκράζονται κρυφά,

οι αστυνόμοι αγχωμένοι, ακρότητες κι υπερβολές,

με μίσος πλέον αντιδρούνε σε εκδηλώσεις λαϊκές.

Περάσαν άλλοι δέκα μήνες, η μνήμη κάπως χαλαρή,

και ξάφνου μια χειροβομβίδα έφερε νέα ταραχή.

Δηλώσεις και κατηγορίες, πρωτοβουλίες νομικές,

στενότερες ελευθερίες από πολλούς αποδεκτές.

Γίνανε τέσσερα τα χρόνια, οι εκτελέσεις δεκατρείς,

το Σύστημα ενισχυμένο και πιο σκληροί επιτελείς,

για την ασφάλεια τα πάντα, τα Μέσα υπηρετικά,

υπήκοοι παγιδευμένοι, καλοπλυμένα τα μυαλά.

Στον πέμπτο χρόνο η Ομάδα δέχτηκε πλήγμα ισχυρό,

τους έριξε σε μια παγίδα τυχαίο περιστατικό,

οι δύο έφαγαν τις σφαίρες, οι τρεις πιαστήκαν ζωντανοί.

Από τους δώδεκα οι δέκα βρεθήκανε στη φυλακή.

Στοιχεία άφθονα στη δίκη, μ’ αφέθηκαν πολλά κενά,

πολυετείς οι καταδίκες και τρεις ισόβια δεσμά.

Οι δύο, άφαντοι ως τώρα, δεν τους μαρτύρησε κανείς,

ο ένας ικανός στις βόμβες, ο άλλος, επικεφαλής.

Δυο χρόνια τώρα στα κελιά τους οι δέκα όλο συζητούν,

τον ασυμβίβαστο αγώνα τιμή τους πάντα θεωρούν.

Και ονειρεύονται τη μέρα που θα γυρίσουν οι καιροί,

δικαιωμένοι πια εκείνοι· θα γίνουν όλοι αρχηγοί!

Μα κάποια μέρα, άλλη βόμβα, ζωγραφισμένη στο χαρτί:

ένας δαιμόνιος εκδότης βρήκε την άγνωστη αρχή.

Το έγγραφο διασταυρωμένο από αρχεία μυστικά,

φώτισε την πικρή αλήθεια, στους δέκα άναψε φωτιά.

Εκείνο που νομίσαν τότε τυχαίο περιστατικό,

ήταν καλά μελετημένο προσχεδιασμένο φονικό.

Αυτοί που νήματα κινούνε, αθέατοι και σκοτεινοί,

θεώρησαν πως η Ομάδα έπρεπε πια να διαλυθεί.

Το συλλογίζονται οι δέκα ποιον είχαν επικεφαλής·

ο φλογερός επαναστάτης ήταν βαλμένος εξ αρχής!

Δεν το χωράει το μυαλό τους πώς έπεσαν μες στη θηλιά,

ανυποψίαστα πιόνια σε μία βρώμικη δουλειά.

Οι δεκατρείς δολοφονίες μέσα στο διάβα των ετών

καλή πηγή σκοπιμοτήτων και προσχημάτων βολικών.

Πλέον οι κάμερες στημένες, ετοιμασμένο το κοινό,

όλο και κάποιοι «τρομοκράτες» θα συντηρούν τον πανικό.

Είχαν συμπάθειες οι δέκα στην κοινωνία των κελιών,

κάποιοι ασπάζονταν ιδέες για τους αγώνες των λαών.

Τώρα στα βλέμματα ο οίκτος και κάποια λύπη σκοτεινή.

Παρόν και μέλλον καρφωμένα. Η εξουσία κυνική…