Καλός τής γλώσσας χειριστής, ωραίες οι γραφές του,
ζητήματα ελκυστικά, σε όλους προσιτά,
παλιών ηθών περιγραφές, ποικίλες οι πηγές του,
οι αναλύσεις καίριες στα περιστατικά.
Βραβείο λογοτεχνικό, διθύραμβοι, διακρίσεις,
το όνομά του σεβαστό, καλές αναφορές,
με ομοτέχνους παλαιούς ευχάριστες συγκρίσεις,
πολλοί οι νέοι φίλοι του, παρέες ανθηρές.
Απόλαυση οι έπαινοι, πολλοί να σε τιμούνε,
εγκώμια να πλέκουνε, να είσαι αρεστός,
νεότεροι τη γνώμη σου να την επιζητούνε
και κάποιοι να νομίζουνε πως είσαι και σοφός.
Μια μέρα αποτόλμησε να γράψει μιαν αλήθεια,
που τη γνωρίζανε πολλοί, μα ήτανε κρυφή.
Το κρύψιμο, το σκέπασμα ήταν παλιά συνήθεια,
τ’ αφήνανε τα πράγματα όπως τα είχαν βρει.
Οι λίγοι τον επαίνεσαν για την πρωτοβουλία,
χαρήκανε που βρέθηκε ο ένας να τα πει,
μα οι πολλοί το είδανε σαν ιεροσυλία,
μπορεί και να αισθάνονταν μια κάποια ενοχή.
Σε λίγες μέρες δεύτερη αλήθεια σκεπασμένη
την έγραψε φαρδιά-πλατιά, απόλυτα γυμνή.
Αυτοί που πριν χαρήκανε, τώρα θορυβημένοι,
ευθύς τον κατηγόρησαν γι’ ασέβεια τρανή.
Οι μεν κι οι δε σταμάτησαν γραπτά του να διαβάζουν,
δεν ήθελαν ν’ ακούγονται αλήθειες οχληρές,
οι νέοι φίλοι έφυγαν και κάποιοι τον χλευάζουν.
Αρχίσανε να χάνονται καλές αναφορές.
Εκείνος πλέον ξεπερνά παλιές αναστολές του,
κι ας τον διαβάζουν λιγοστοί. Η πένα του πετά,
λευτερωμένος προχωρεί στις έγκυρες γραφές του.
Οι έπαινοι χαλκεύανε στο πνεύμα του δεσμά.
