Η διαφορά

 

Κλαίει στην κηδεία ο πολύς κυρ-Θανασός,

μπρος του πετρωμένος ο μικρός του αδερφός.

Ανασταίνονται ατόφιες κάποιες μνήμες μακρινές,

τα παιχνίδια στην αυλή τους, παραστάσεις γιορτινές.

Κάποτε σκληρά τα λόγια κι έφτασαν να τσακωθούν,

μία εικοσαετία είχανε να μιληθούν.

Αμπελάκι ένα στρέμμα η μεγάλη διαφορά·

ακυρώθηκαν οι μνήμες, γίναν από δυο χωριά.

Βλέπει την πλεονεξία, τώρα, ο κυρ-Θανασός,

όμως δεν γυρίζει πίσω ο μικρός του αδερφός.

Από μια σπίθα

 

Όλα τα κάρβουνα σβησμένα,

καμιά ελπίδα για φωτιά,

τα βλέμματα συλλογισμένα,

απλώνονταν η σκοτεινιά.

Όλα τα κάρβουνα σβησμένα,

μα ξάφνου φάνηκε καπνός,

μια σπίθα μέσα στα χαμένα·

ένας κρυμμένος οιωνός.

Η σπίθα μέσα στα χαμένα

μια φλόγα μικροσκοπική.

Τα βλέμματα ξεθαρρεμένα.

Ίσως κινούσαν μερικοί…

Προσχωρήσεις

 

Νοσταλγεί την εξουσία,

μα την έχουνε οι άλλοι

που τους είχε απορρίψει·

ήξερε πως ήσαν φαύλοι.

Τού ’λειψε η εξουσία,

κι ένας τρόπος έχει μείνει·

να συμπορευτεί μαζί τους,

βουλευτής ξανά να γίνει.

Κι έτσι τα παλιά του βέλη

έχουν γίνει παλαμάκια.

Οδηγός ο Μακιαβέλι

στου γκουβέρνου τα σοκάκια.

Ο μη διαθέτων, στην 14η

 

Ο αρμοστής στην αποικία κανονισμούς χειρίστους θέτει,

προβλήματα στους υπηκόους χωρίς περίσκεψη προσθέτει,

με τη σωρεία των λαθών του για κατρακύλα προδιαθέτει.

Με τυποποιημένες φράσεις τις αγορεύσεις του συνθέτει,

στις αιτιάσεις αντιπάλων λογάκια αντιπαραθέτει,

τα ίδια και ξανά τα ίδια χωρίς ειρμό ανασυνθέτει,

σε οχληρές επερωτήσεις άλλ’ αντί άλλων καταθέτει.

Πληθώρα δημοσίων έργων σε ημετέρους αναθέτει,

για κάποιες σκοτεινές δαπάνες αοριστίες παραθέτει,

ωτακουστές επιστρατεύει, συνωμοσίες υποθέτει,

για τις δικές του αστοχίες τούς συνεργάτες του εκθέτει.

Μεγάλων προβλημάτων λύσεις σε βάθος χρόνου μεταθέτει,

του μέλλοντός του τις ελπίδες σε αφελείς εναποθέτει.

Αξιοπρέπεια καμία ως ηγεμόνας δεν διαθέτει.

Επιτέλους κάθαρση

 

Να που υπάρχει τελικά τυφλή δικαιοσύνη· 

της διαπλοκής τα τρωκτικά, αχρείοι μανδαρίνοι

οδεύουνε στις φυλακές για τ’ ανομήματά τους,

αφού αποκαλύφθηκαν τα μύρια ψέματά τους:

Λαγκάρντιοι, νοβάρτιοι, σκοπιμονομοθέτες,

αόρατοι οφσόριοι δολιοκαταθέτες,

περίοπτοι υποκλοπείς δακτυλοκαλυμμένοι,

τρενολετήρες άνοοι ονοματοβαλμένοι,

μαριονετοξενόδουλοι εσπεριοφωστήρες,

και πλήθος άλλοι εναγείς κρυφοί χρηματοθήρες.

Ο τόπος απαλλάχτηκε απ’ τη γνωστή του λέρα.

Ζητούμενο πολλών ετών να ρθεί μια τέτοια μέρα.

Οι νόμοι υποδειγματικοί αυτού τού βασιλείου

που εφαρμόζονται σωστά την πρώτη Απριλίου!

Ποιητής τού ευ

 

Μονάχα όμορφες εικόνες

στους στίχους του ο ποιητής:

Ευοίωνες αλκυονίδες,

τραγουδισμένες μυγδαλιές,

Απρίληδες ελπιδοφόροι,

κοτσύφια, σπίνοι στις αυλές.

Ποτάμια, χείμαρροι, λαγκάδια,

περήφανες βουνοκορφές

νησάκια, βράχοι, φεγγαράδες,

χαρές και γέλια στις ακτές.

Οι άνθρωποι πολιτισμένοι,

φιλότιμοι, διαλλακτικοί,

αντρόγυνα ευτυχισμένα,

οι εραστές ιδανικοί.

Μονάχα όμορφες εικόνες

στους στίχους του ο ποιητής,

πάσχει να γίνει με τις λέξεις

της αλυπίας αυλητής.

Τις λύπες και τις ατυχίες,

τις ρήξεις και τις συμφορές,

στης φαντασίας το τετράδιο

τις μεταγράφει σε χαρές!

 

(Αφιερωμένο στους ποιητές που μπορούν να γράφουν ευάρεστους στίχους και καταφέρνουν να προσφέρουν στον αναγνώστη κάποιο αντίδοτο στο δηλητήριο της καταθλιπτικής επικαιρότητας)

Χωρίς μισθό

 

Τα κτήματά του λιγοστά,

τα μεροκάματα μικρά,

άγνωστη λέξη ο μισθός.

Ο βίος του αβέβαιος.

Μα παραμένει ελεύθερος·

κανένας πάνω του ζυγός.

Έκκληση ενός παππού - αποκριά

 

Μη βάλτε σήμερα κουρέλια,

και παντελόνια τρυπητά,

τα ξεφτισμένα σας ρετάλια

που σας κοστίζουν κι ακριβά.

Βγάλτε τις βίδες απ’ τα φρύδια,

από τη γλώσσα και τ’ αυτιά,

σιδερικά από τη μύτη

και τα κουμπιά απ’ την κοιλιά.

Μια μέρα είναι! Θα περάσει.

Βάλτε τα ρούχα τα καλά.

Όπως παλιά να σας χαρούμε·

μέρα γιορτής. Αποκριά!

Επικείμενη κραυγή στην αποικία

 

Ελεεινός ο αρμοστής και όμως τον κρατούνε

συμφέροντα διαχρονικά κρυφά και φανερά,

ποικίλοι διαπλεκόμενοι συχνά τον εξυμνούνε,

οι βολεμένοι αδρανείς μπροστά στη διαφθορά.

Με ευτελή θεάματα ταΐζουνε τα πλήθη

και τους αποκοιμίζουνε με μικροπαροχές,

γι’ αλήθειες παρουσιάζονται χοντροκομμένοι μύθοι,

τους υπηκόους εγκαλούν για ξένες ενοχές.

Καλά περνούν ημέτεροι θρασείς εξωνημένοι,

φαιδροί εξουσιόχαροι και χειροκροτητές.

Το βλέπουν πως ακίνδυνοι μένουν οι κοιμισμένοι,

που δεν τολμούν ν’ απαλλαγούν από τους υβριστές.

Κι ενώ τα πάντα φαίνονται σβηστά και νεκρωμένα,

αρχίζουν πια ν’ ακούγονται απόμακρες φωνές.

Μπορεί δυο-τρία πνεύματα στο δίκαιο ταγμένα

τα πλήθη ν’ αφυπνίσουνε σαν άλλες εποχές.

Και σαν ξεσπάσει θύελλα και διώξουν το δυνάστη,  

αγώνας νέος, να βρεθεί μια λύση εφικτή.

Μη φέρουνε στη θέση του καινούριον μυθοπλάστη

και πέσουνε ηττοπαθείς στην ίδια παρακμή.

Το αφήγημα

 

Η είδηση απρόοπτη, μεγάλος προβληματισμός,

τεράστιο το ζήτημα, ανήσυχος ο πληθυσμός.

Και άσχετοι και σχετικοί σε συζητήσεις βουερές

τις δύο λύσεις ερευνούν με φλύαρες αναφορές.

Σε δύο μέρες ξαφνικά η μία λύση χάνεται,

η άλλη, συστηματικά, μοναδική προβάλλεται.

Στα Μέσα πλέον σταθερά το ίδιο πάντα αφήγημα,

ο κόσμος πρέπει να πειστεί πως δεν υπάρχει δίλημμα.

Οι μήνες πέρασαν αργά, ο φόβος παραλυτικός,

τα ίδια λόγια διαρκώς, μονόλογος ασφυκτικός.

Και κάποτε διαφάνηκε πως πίσω από το ζήτημα

υπήρχε πονηρός σκοπός με πληρωμένο αφήγημα.

Ο άγνωστος Βάσος

 

Αφέλεια ευδιάκριτη,

οι ικανότητες μικρές.

Υπέφερε από τους άλλους,

οι εμπειρίες του πικρές.

Δεν τά ’παιρνε τα γράμματα ο Βάσος·

μέχρι την τρίτη στο Δημοτικό.

Μονάχα τα θελήματα η δουλειά του,

δεν άντεξε κανένα αφεντικό.

Η μάνα του συχνά τον επαινούσε

για οτιδήποτε κατάφερνε καλό,

κι εκείνος άλλο τόσο να βοηθάει,

όσο μπορούσε με το λίγο του μυαλό.

Το ζοφερό σαρανταένα,

ο Βάσος στα δεκαεφτά,

με κάποιους άλλους μες στην πείνα

για λάδι μέχρι την Παραμυθιά.

Μια μαύρη μέρα, σαν θηρία

ανθρωποβόροι ήρθαν Γερμανοί,

παρέδωσαν στις φλόγες το χωριό μας,

με τρόμο στα βουνά οι χωριανοί.

Αδιάφορος στον κίνδυνο ο Βάσος

κι ας σφύριζαν οι σφαίρες στο χωριό,

σε αποθήκες έψαξε κουβάδες

απ’ το πηγάδι μάζευε νερό.

Κατάφερε να σβήσει έξι σπίτια,

να σώσει των γειτόνων ζωντανά.

Τον βρήκανε κατάμαυρο να τρέχει,

σαν άφησαν οι άλλοι τα βουνά.

Κανείς δεν ξαναπείραξε το Βάσο,

πολλοί γεμάτοι ενοχές.

Κι η μάνα του ευτυχισμένη

που είχε ο Βάσος της αξίες μυστικές.

Τοπίο διαρκείας

 

Αχρείων μεγαληγορία

ηγετική αβελτηρία

εικονική ευημερία

διεφθαρμένη ευφορία

στα όρη ανεμοθηρία

φασιστικές παλινορθώσεις

βεβιασμένες εκκενώσεις

τρομοσκοπούμενες ιώσεις

ξένων πατρώνων δικαιώσεις

αδέκαστων απαξιώσεις

παρωχημένες υποσχέσεις

κοινωνικές αποσυνθέσεις

ξεπουλημένες κατασχέσεις

ανάξιων επιβραβεύσεις

μαφιόζικες επισυνδέσεις

αντεθνικές υποχωρήσεις 

του χρέους διαρκείς αυξήσεις

νοσοκομείων παραλύσεις

κατευθυνόμενες ειδήσεις

μονοφωνίας ενισχύσεις

παραγραφές χοντρών σκανδάλων

κυριαρχία παπαγάλων

δημηγορίες άλλ’ αντ’ άλλων

ασχήμιες τακτικών βανδάλων

κατακαμένο περιβάλλον.

Κατάλογος απελπισίας

σε καθεστώς ανοησίας

προκλητικής αναισθησίας

ανύπαρκτης αυτογνωσίας

γενικευμένης αφασίας.

Και άλλα τόσα να προσθέσεις,

η λίστα τούτη δεν τελειώνει,

μα τελειώνει η πατρίδα,

σαν πλοίο μες στην καταιγίδα

και με χαμένη την πυξίδα.

Σοδειά

 

Ήρθαν τέσσερις εμπόροι, μου ζητούνε τη σοδειά,

όπως πέρυσι και φέτος να την πάρουνε φθηνά.

Είπα δεν τους τη χαρίζω, είν’ ο κόπος μου πολύς.

Κάθε χρόνο μαθημένοι στον τορό τής αρπαγής.

Πήγα ρώτησα στην πόλη, ψάχνοντας καλή τιμή,

ίδιοι όλοι οι εμπόροι, στο αγόρασμα φθηνοί.

Βρήκα άλλους συναδέλφους, λόγια είπαμε καλά,

να σταθούμε ενωμένοι, να χαθούν τ’ αρπακτικά.

Λόγια-λόγια δίχως πράξη και μας πήραν τη σοδειά,

ξαναζύγισαν τους κόπους με δική τους ζυγαριά.

Μεροδούλι-μεροφάι, στη δουλίτσα μας εμείς,

ο καθένας μοναχός του κι οι εμπόροι ευτυχείς!

Σκόπιμες αναδείξεις

 

Παρά την κουτοπονηριά του

και την ασημαντότητά του,

με σύστημα η προβολή του

από εσμό εκφωνητών.

Με άνεση η εκλογή του·

οι ψηφοφόροι σωρηδόν.

Το παρελθόν του λαδωμένο,

γνωστό στους υποστηρικτές.

Και ύστερα ό,τι ζητούσαν

μεθοδικοί εκβιαστές…

Κριτικοφιλίες

 

Νέο βιβλίο, θα είναι ωραίο,

ένας γνωστός κριτικός επαινεί,

το συγγραφέα τον λέει σπουδαίο,

κάποια υπόθεση που συγκινεί.

Παίρνω διαβάζω, γυρίζω και πάλι,

γράψιμο δύσκολο και πληκτικό,

κει που θαρρείς ότι κάτι προβάλλει,

σαν συνονθύλευμα το σκηνικό.

Μένει ακέραια η απορία

τι να εκτίμησε ο κριτικός;

πώς να ξεδιάλυνε την ιστορία;

πρέπει να είναι κανείς ειδικός;

Κάποτε ξέσπασε μάχη μεγάλη –

δύο γραφιάδες με λέξεις βαριές –

πήρανε μέρος και τέσσερις άλλοι

κι έπεσε φως σε αλήθειες κρυφές.

Και απαντήθηκε η απορία

πώς ο γνωστός κριτικός επαινεί.

Ήτανε μία παλιά ιστορία:

Φίλοι για χρόνια σε σχέση στενή!...

Γουόκ ή αμόκ

 

Λίγο-λίγο θα ξυπνήστε, και οι αργοπορημένοι,

που στις παλαιές σας λέξεις μένετε προσκολλημένοι.

Επιμένετε ακόμα στο πατέρα και μητέρα,

τη στιγμή που όλα τρέχουν κι έχουν φύγει παραπέρα.

Για γονείς ένα και δύο κάνουν λόγο στη Γαλλία

κι αν μιλάς για δύο φύλα, ρέπεις στην ανωμαλία.

Η γυναίκα και ο άντρας όροι δίχως σημασία,

μόνον άτομα θα είναι στη μεγάλη αφασία,

και το άρρενες και θήλεις ώρα να λησμονηθούνε

και στα λεξικά δια νόμου αύριο θα διαγραφούνε.

Στον Καιάδα Ιλιάδες και αρχαίες τραγωδίες,

δε μπορούν να τις αντέξουν οι γουόκ ευαισθησίες.

Κι άλλα χίλια δυο μάς φέρνουν ακροελεύθερα καινούρια,

κάποια στερεότυπά μας ενοχλητικά κουσούρια.

Σπεύσατε λοιπόν, ξυπνήστε· άμα δεν προσαρμοστείτε,

μες στη Νέα Πολιτεία ρατσιστές θα θεωρείστε.

Πεπαλαιωμένος πλέον ο θεσμός Δημοκρατία,

το πολίτευμα θα είναι Δικαιωματοκρατία!...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 

Woke κουλτούρα. Εξωφρενικές απόψεις, άγνωστο πού θα καταλήξουν.