Ίαμβος
Κοντά
σου οι χειμώνες μου γινήκαν καλοκαίρια,
ο
μαυρισμένος ουρανός πλημμύρισε αστέρια,
ανοίξανε
οι δρόμοι μου που φαίνονταν φραγμένοι,
και
τώρα μες στη σκέψη μου καμιά σκιά δε μένει.
Τροχαίος
Οι
χειμώνες μου κοντά σου μοιάζουνε με καλοκαίρια
σκοτεινός
ο ουρανός μου και τον γέμισες αστέρια,
άνοιξαν
οι δρόμοι όλοι που μου φαίνονταν φραγμένοι,
απ’
τις μαύρες μου τις σκέψεις ούτε μια σκιά δε μένει.
Ανάπαιστος
Οι χειμώνες κοντά σου
γλυκά καλοκαίρια,
στον κλειστό ουρανό μου πληθώρα
τ’ αστέρια,
λεωφόροι οι δρόμοι που
ήταν φραγμένοι
και στη σκέψη κανένα
βαρίδι δε μένει.
Αμφίβραχυς
Μονάχα χειμώνες στην άχαρη
ζήση
και δεν το μπορούσα να βρω
κάποια λύση,
μα τώρα μαζί σου γλυκά
καλοκαίρια,
στις νύχτες μου λάμπουνε πλήθος
αστέρια.
Οι δρόμοι μου είναι ξανά
ανοιγμένοι,
η σκέψη μου, μόνο καλά
περιμένει.
Δάκτυλος
Όλο χειμώνες η άδεια μου
ζήση,
μάταια μόνος μου έψαχνα λύση.
Τώρα μαζί σου γλυκά καλοκαίρια
κι ο ουρανός μου γεμάτος
αστέρια,
δρόμοι καινούριοι
ανοίγονται μπρος μου,
μέσα στη σκέψη ο κόσμος
δικός μου.
………………………………………………
Κάτι
ανάλογο η ανάρτηση «Της πεζότητας».
