Ήρθαν τέσσερις εμπόροι, μου ζητούνε τη σοδειά,
όπως πέρυσι και φέτος να την πάρουνε φθηνά.
Είπα δεν τους τη χαρίζω, είν’ ο κόπος μου πολύς.
Κάθε χρόνο μαθημένοι στον τορό τής αρπαγής.
Πήγα ρώτησα στην πόλη, ψάχνοντας καλή τιμή,
ίδιοι όλοι οι εμπόροι, στο αγόρασμα φθηνοί.
Βρήκα άλλους συναδέλφους, λόγια είπαμε καλά,
να σταθούμε ενωμένοι, να χαθούν τ’ αρπακτικά.
Λόγια-λόγια δίχως πράξη και μας πήραν τη σοδειά,
ξαναζύγισαν τους κόπους με δική τους ζυγαριά.
Μεροδούλι-μεροφάι, στη δουλίτσα μας εμείς,
ο καθένας μοναχός του κι οι εμπόροι ευτυχείς!
