Ποιητής τού ευ

 

Μονάχα όμορφες εικόνες

στους στίχους του ο ποιητής:

Ευοίωνες αλκυονίδες,

τραγουδισμένες μυγδαλιές,

Απρίληδες ελπιδοφόροι,

κοτσύφια, σπίνοι στις αυλές.

Ποτάμια, χείμαρροι, λαγκάδια,

περήφανες βουνοκορφές

νησάκια, βράχοι, φεγγαράδες,

χαρές και γέλια στις ακτές.

Οι άνθρωποι πολιτισμένοι,

φιλότιμοι, διαλλακτικοί,

αντρόγυνα ευτυχισμένα,

οι εραστές ιδανικοί.

Μονάχα όμορφες εικόνες

στους στίχους του ο ποιητής,

πάσχει να γίνει με τις λέξεις

της αλυπίας αυλητής.

Τις λύπες και τις ατυχίες,

τις ρήξεις και τις συμφορές,

στης φαντασίας το τετράδιο

τις μεταγράφει σε χαρές!

 

(Αφιερωμένο στους ποιητές που μπορούν να γράφουν ευάρεστους στίχους και καταφέρνουν να προσφέρουν στον αναγνώστη κάποιο αντίδοτο στο δηλητήριο της καταθλιπτικής επικαιρότητας)

Χωρίς μισθό

 

Τα κτήματά του λιγοστά,

τα μεροκάματα μικρά,

άγνωστη λέξη ο μισθός.

Ο βίος του αβέβαιος.

Μα παραμένει ελεύθερος·

κανένας πάνω του ζυγός.

Έκκληση ενός παππού - αποκριά

 

Μη βάλτε σήμερα κουρέλια,

και παντελόνια τρυπητά,

τα ξεφτισμένα σας ρετάλια

που σας κοστίζουν κι ακριβά.

Βγάλτε τις βίδες απ’ τα φρύδια,

από τη γλώσσα και τ’ αυτιά,

σιδερικά από τη μύτη

και τα κουμπιά απ’ την κοιλιά.

Μια μέρα είναι! Θα περάσει.

Βάλτε τα ρούχα τα καλά.

Όπως παλιά να σας χαρούμε·

μέρα γιορτής. Αποκριά!

Επικείμενη κραυγή στην αποικία

 

Ελεεινός ο αρμοστής και όμως τον κρατούνε

συμφέροντα διαχρονικά κρυφά και φανερά,

ποικίλοι διαπλεκόμενοι συχνά τον εξυμνούνε,

οι βολεμένοι αδρανείς μπροστά στη διαφθορά.

Με ευτελή θεάματα ταΐζουνε τα πλήθη

και τους αποκοιμίζουνε με μικροπαροχές,

γι’ αλήθειες παρουσιάζονται χοντροκομμένοι μύθοι,

τους υπηκόους εγκαλούν για ξένες ενοχές.

Καλά περνούν ημέτεροι θρασείς εξωνημένοι,

φαιδροί εξουσιόχαροι και χειροκροτητές.

Το βλέπουν πως ακίνδυνοι μένουν οι κοιμισμένοι,

που δεν τολμούν ν’ απαλλαγούν από τους υβριστές.

Κι ενώ τα πάντα φαίνονται σβηστά και νεκρωμένα,

αρχίζουν πια ν’ ακούγονται απόμακρες φωνές.

Μπορεί δυο-τρία πνεύματα στο δίκαιο ταγμένα

τα πλήθη ν’ αφυπνίσουνε σαν άλλες εποχές.

Και σαν ξεσπάσει θύελλα και διώξουν το δυνάστη,  

αγώνας νέος, να βρεθεί μια λύση εφικτή.

Μη φέρουνε στη θέση του καινούριον μυθοπλάστη

και πέσουνε ηττοπαθείς στην ίδια παρακμή.

Το αφήγημα

 

Η είδηση απρόοπτη, μεγάλος προβληματισμός,

τεράστιο το ζήτημα, ανήσυχος ο πληθυσμός.

Και άσχετοι και σχετικοί σε συζητήσεις βουερές

τις δύο λύσεις ερευνούν με φλύαρες αναφορές.

Σε δύο μέρες ξαφνικά η μία λύση χάνεται,

η άλλη, συστηματικά, μοναδική προβάλλεται.

Στα Μέσα πλέον σταθερά το ίδιο πάντα αφήγημα,

ο κόσμος πρέπει να πειστεί πως δεν υπάρχει δίλημμα.

Οι μήνες πέρασαν αργά, ο φόβος παραλυτικός,

τα ίδια λόγια διαρκώς, μονόλογος ασφυκτικός.

Και κάποτε διαφάνηκε πως πίσω από το ζήτημα

υπήρχε πονηρός σκοπός με πληρωμένο αφήγημα.