Σε
όλα καλή, συνετή, η Μαρία
και
όμορφη κι άξια και προσηνής,
στο
σπίτι μας πάντα γλυκιά ηρεμία,
τι
άλλο να έχω για να ’μαι ευτυχής;
Επίμονη
όμως η μνήμη σε φέρνει
μπροστά
μου υπέροχη ιδανική,
ποτέ
από σένα ο νους μου δε φεύγει,
ο
χρόνος αμήχανος μπρος στην πληγή.
Στα
δώδεκα χρόνια μαζί σου Ελένη,
γεμάτη
η ζωή μου σε κάθε στιγμή.
Η
Άτροπος σ’ είχε νωρίς προγραμμένη,
σφραγίδα
βαριά στη δική μου ψυχή.
Σε
όλα καλή, συνετή, η Μαρία
και
όμορφη κι άξια και προσηνής,
μα
λείπει εκείνο το άγνωστο κάτι
για
να ’μαι και πάλι σαν τότε ευτυχής.
