Στις βεβαιότητές του γαντζωμένος,
μες στις ιδέες του οχυρωμένος,
τον κόσμο έβλεπε με διόπτρες,
τυφλά εμπιστευόταν τους επόπτες.
Και τώρα μπρος του η πικρή αλήθεια
του κονιορτοποιεί τα παραμύθια.
Οι βεβαιότητές του διαλυμένες
και οι ιδέες του παρωχημένες.
Πώς να σηκώσει την πικρή αλήθεια
και πώς ν’ αντέξει την ασχήμια,
με βεβαιότητες γαλουχημένος
και στις ιδέες αφοσιωμένος;
Μέσα στη στάχτη και τ’ αποκαΐδια
κατάματα κοιτάζει την αλήθεια.
Πόσο αλλιώτικα του τά ’δειχναν οι διόπτρες
και πόσα ψέματα του λέγαν οι επόπτες.
Καταλαβαίνει μέσα του το
Χρέος
κι ελευθερώνει την ψυχή
του απ’ το δέος.
Ας είναι όποια θέλει η αλήθεια!
Δε θ’ ανεχτεί ποτέ του την ασχήμια…
