Κριτική και αντιδράσεις

 

Α)

Καλόπιστα διατυπωμένη

μια κάποια επιφύλαξη

στου φίλου το γραπτό.

Ο φίλος όμως διψασμένος

για ύμνους και εγκώμια.

Και μένει τώρα χολωμένος…

Β)

Ευχάριστοι οι έπαινοι,

οι ύμνοι, τα θαυμαστικά

(ακόμα και τα σκόπιμα τα υποκριτικά).

Μα, φίλε, από σένα θέλω

την πάσα ειλικρίνεια.

Δείξε μου λάθη, παραλείψεις,

ατέλειες κι υπερβολές.

Αμφιβολία να μην έχω

πως είν’ αλήθεια όσα λες.

Συγκλητική αφασία

 

Ο αυτοκράτωρ απεχθής, αδίστακτος και κομπορρήμων,

περί παντός τού επιστητού ως δοκησίσοφος ειδήμων.

Των εργολάβων εκλεκτός, στους αφελείς ως ελεήμων.

Αμέριμνοι συγκλητικοί των τετριμμένων προσχημάτων,

αδιάφορα εγκριτικοί αχρείων νομοθετημάτων.

Με κήρυκες στην αγορά περί ανέμων και υδάτων.

Πεπατημένη πρακτική, προνόμια ασφαλισμένα,

με τέθριππα πολυτελή από πληβείους πληρωμένα.

Η αφασία διαρκής, τα ήθη εξαχρειωμένα.

Και οι εχθροί προ των πυλών εδάφη εποφθαλμιούντες,

εξοπλισμένοι αστακοί αδιάκοπα ασχημονούντες,

με σχέδια μακροχρόνια την αφορμή επιζητούντες.