Άλλο παράσημο

 

Ηρωικός ο λοχαγός στην Τρεμπεσίνα,  

οι στρατιώτες του μαζί του εξορμούν.

Πανηγυρίζουν για τις νίκες, στην Αθήνα,

τους γίγαντες της Πίνδου εξυμνούν.

Στις κρίσεις τού σαρανταπέντε

αξιολόγηση των αξιωματικών.

Προαγωγές, παρασημοφορήσεις

η αμοιβή σωστών πολεμιστών.

Το όνομα του λοχαγού σβησμένο·

εμπάθεια ανώτερου μεγάλου;

ή έργο δοσιλογικού εσμού;

Το μέλλον στο στρατό ακυρωμένο.

Και βρήκε γρήγορα δουλειά αλλού.

Του ήρωα το παρελθόν δεν το γνωρίζουν

οι συνεργάτες του στη νέα του δουλειά,

μ’ από την πρώτη ώρα του τον ξεχωρίζουν·

είναι το ήθος κι η μεγάλη του καρδιά.

Δυο χρόνια· και στο δρόμο κάποια μέρα

πέντε διαβάτες σταματούν το λοχαγό,

τον αγκαλιάζουν, κάποιος φωνασκεί «αέρα»!

Ένα αιφνίδιο μελίσσι βουερό.

Μιλούνε ζωηρά, χειρονομούνε

συγκινημένοι οι παλιοί πολεμιστές,

το λοχαγό τους δείχνουν πόσο εκτιμούνε

και τις μεγάλες του υμνούνε αρετές.

Αυθόρμητοι και άδολοι φαντάροι

δεν ξέχασαν ποτέ το λοχαγό,

το ξέρουνε πως ήταν παλληκάρι.

Τα λόγια τους παράσημο ακριβό!

.....................................................................................

Γεώργιος Καραϊσκάκης: «Αξιωματικοί μου, τιμήν και Σταυρούς

από εκείνους όπου δίδουν οι άλλοι δεν έχει το έθνος να σας δώση.

Το βραβείον εκάστου θέλει είναι η αναμεταξύ τής συντροφιάς μας

ανωτέρα υπόληψις. Τούτο μάς φθάνει δια τώρα, και αν πρόκειται 

να πεθάνωμεν ακόμη».

Ανιδιοτελή λιθαράκια

 

Ελεεινό το Σύστημα στις πιο πολλές του εκδοχές,

κι ένας πολίτης νουνεχής για όλα νιώθει ενοχές

που κάθεται αμέτοχος χωρίς να κάνει τίποτα,          

κοιτώντας τούς τυχάρπαστους να φέρονται ασύδοτα.

Και πήρε την απόφαση να βγει απ’ την απάθεια,

σ’ αυτό το φαύλο Σύστημα να κάνει μια προσπάθεια.

Με λόγια επαινετικά στο Κόμμα τον δεχτήκανε,

τις θέσεις που διατύπωσε ελκυστικές τις βρήκανε.

Συσκέψεις και συνέδρια, αυτός σε ετοιμότητα

να θέτει τα ζητήματα για τη σωστή ποιότητα.

Μιλούσε για υπάρχοντα υπόγεια συμφέροντα

υποκριτών που κόπτονταν για τίμια και δέοντα.

Αυτήν την παρρησία του πολλοί την εκτιμήσανε,

τη θετική του συμβολή στελέχη την τονίσανε.

Βέβαια στα συνέδρια παρέμεναν τα θέματα,

οι διακηρύξεις ηχηρές, παράλληλα τα ψέματα.

Ελάχιστα κατάφερε, μα δεν αποθαρρύνθηκε,

κι αν κάποιοι τον προγκίξανε, εκείνος δεν πτοήθηκε.

Δε σταματά να προσπαθεί κι ας έχει τα χρονάκια του.

Έστω μικρή, δικαίωση τα λίγα λιθαράκια του.

Υπό διωγμόν

 

Μικρό το διαμέρισμα, λίγος ο ήλιος του,

φθηνό το ενοίκιο, να βολευτούνε.

Για δυο-τρία χρόνια θα μείνουνε είπανε

και κάποια στιγμή σε δικό τους θα μπούνε.

Τα χρόνια κυλήσανε πλήθος τα δίσεκτα,

χορτάσανε διάφορα έωλα λόγια.

Μνημόνια είπανε και αναπόφευκτα,

κουμάντο εγχώρια ξένα λαμόγια.

Μικρό το διαμέρισμα, έγινε μόνιμο,

φθηνό το ενοίκιο δεν είναι τώρα,

τα χρόνια κοντεύουν να γίνουνε είκοσι.

Και νιώθουν πως γίνανε βάρος στη χώρα.

Προκλητικός

 

Πολλά τα ελαττώματά του,

πολλή κι η κατανόησή μου,

πολλές κι οι συγχωρήσεις μου.

Καμία όμως κατανόησή μου

για το χειρότερο ελάττωμά του·

τη μόνιμη αναίδειά του.

Ευτυχώς πλούσιοι!

 

Ευκατάστατοι οι άρχοντες της πόλης,

αρκετοί περιουσία τρανταχτή,

χορτασμένοι από χρήμα κι εξουσία

επί χρόνια ζούνε μέσα στη χλιδή.

Χορτασμένοι από χρήμα κι εξουσία

με γενναίο αμειβόμενοι μισθό,

δεν τους νοιάζει ν’ αποκτήσουν άλλο πλούτο.

Για της πόλης προσπαθούνε το καλό.

Δεν υπάρχει υποψία πως θα κλέψουν

ούτε κίνδυνος να δωροδοκηθούν,

χορτασμένοι από χρήμα κι εξουσία.

Αδιαλείπτως το λαό υπηρετούν!...