Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Αφοσίωση...


Χωρίς μια λέξη να μου λες,
τα μάτια σου είναι αρκετά,
είν’ οι προθέσεις σου καλές
και τα αισθήματα αγνά.

Κάθε που φεύγω μακριά,
η λύπη σου είναι φανερή,
και για τους δυο η μοναξιά,
ξέρω καλά είναι κακή.

Όταν γυρίσω και με δεις,
δείχνεις ανείπωτη χαρά,
δίχως κουβέντα να μου πεις,
μου το εκφράζεις καθαρά.

Ως τώρα ούτε μια στιγμή,
δε μου ’χεις δώσει αφορμή,
λέξη για σε, να πω κακή
και στεναχώρια να φανεί.

Μπορεί ποτέ να μη μιλάς,
παρότι τόσο επιθυμείς,
με την ουρά σου που κουνάς,
ξέρω καλά τι θες να πεις.

Όπως εσύ, όμοια κι εγώ,
πιστό σκυλί μου σ’ αγαπώ,
σ’ έχω σαν άνθρωπο καλό
κι αυτό ’ναι κάτι μαγικό.

4 σχόλια:

  1. σ’ έχω σαν άνθρωπο καλό
    κι αυτό ’ναι κάτι μαγικό

    Πόσο αληθινό! :))
    Την καλημέρα μου φίλε Άρη!
    Κι από τον Μαξ που τον έχω σαν φιλαράκι μου καλό! ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 100% σίγουρη η αφοσίωση τού σκύλου.
      Του καλού ανθρώπου, μέχρις αποδείξεως του εναντίου…

      Διαγραφή
  2. Πραγματικά είναι μαγικό!
    Μέσα σε λίγους στίχους όλη η πραγματικότητα της ζωής με ένα σκύλο!
    Σε ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.
      Σήμερα είδα το σχόλιό σου. Δεν ξέρω τι έγινε και μπήκε σε εποπτεία, και δεν κατέχω πολλά από ρυθμίσεις.

      Διαγραφή