Άλογο
το συναίσθημα που εύκολα αφηνιάζει,
δύσκολα
τιθασεύεται και θέλει να καλπάζει,
θυμός,
οργή, ενθουσιασμός, έρωτας, πόθος, λύπη,
πάθη
πολλά, συχνά πυκνά, γεμάτα καρδιοχτύπι.
Αν
τ’ άλογό σου αφεθεί χωρίς το χαλινάρι,
και
μοναχό του πορευτεί, άβουλε καβαλάρη,
μπορεί να τρέξει άτσαλα, να σε γκρεμοτσακίσει
μπορεί και το χειρότερο· τους άλλους να κλωτσήσει.
Αν
το μυαλό με σύνεση κρατά το χαλινάρι,
ήρεμος
είναι ο καλπασμός, ώριμε καβαλάρη.
Μ’
αν το κρατάς πολύ γερά, το άλογο δε φεύγει,
φτωχή
και μίζερη η ζωή και νόημα δεν έχει,
πέτρινος
πια κι απόκοσμος γίνεσαι αναβάτη,
θα
βλέπεις το συνάνθρωπο μονάχα απ’ την πλάτη.
Ά-λογο (στερούμενο λογικής το συναίσθημα)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς άλογο (ζώο) η ποιητική του εικόνα!
Η λογική λοιπόν καλείται να τιθασεύσει το ά-λογο συναίσθημα!
Μεγάλη πρόκληση, μεγάλος άθλος.
Χρειάζεται εκπαίδευση, υπομονή, πειθαρχία, τουλάχιστον στα δύο πρώτα συναισθήματα.
Η δε λύπη ελέγχεται;;;
Όσο για τα υπόλοιπα τρία, ας είναι χαλαρό το χαλινάρι...Στο κάτω- κάτω τον εαυτό μας να βλάψουμε..
Πολύ ωραίο το ποίημα!!!!!
Διαρκής η εκπαίδευση, καθώς περνούν τα χρόνια. Διαρκής η πρόκληση για αυτοέλεγχο.
ΔιαγραφήΌμως αν σφίξουμε πολύ το χαλινάρι, δηλαδή στεγνώσουμε το συναίσθημα, παύει να έχει νόημα η ζωή μας…
Όσο για τη λύπη, εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα, όχι όμως ακατόρθωτο να ελέγξουμε.
Ευχαριστώ πολύ, Ινώ.