Πρωτομαγιά 2013

Τόσοι αγώνες, ψωμί και αλάτι

και βεβαιότητες για τη ζωή.

Φεύγουν και πάνε οι πρώτες τού Μάη,

πότε θα βρούμε ξανά την αρχή;

Φάροι τής νιότης μας, χρόνια αναμμένοι,

αγωνιστές τού δικαίου, αγνοί,

στης Ιστορίας τη σκόνη ριγμένοι,

τα όνειρά τους πικρή συντριβή.

Όσα θωρούσαμε σαν δεδομένα

και κατακτήσεις μας διηνεκείς,

τώρα ερείπια παρατημένα

σ’ όλα τα μήκη και πλάτη τής Γης.

Όμως η ζήση ποτέ της ευθεία,

κύμα ατέρμον, σκοτάδι και φως.

Μέσ' απ’ τη στάχτη ξανά η ελπίδα,

νέοι αγώνες κι ανθρωπισμός.