Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Πρόσφυγας 2013

Μέσα στον όλεθρο τύχη, φυγή στην Τουρκία.
Πρόθυμοι βρέθηκαν διακινητές-
με την Ελλάδα δεσμοί μας, παλιά ιστορία-
μ’ ένα μπαξίσι γερό, στις ακτές.

Αργοκινήσαμε είκοσι, σάπιο καΐκι, 
χρήμα ετών, ο βαρκάρης στυγνός,
νύχτα και άγρια βράχια, το σκάφος βαρίδι,
πάλη στο κύμα, ο τάφος υγρός.

Δώδεκα μέσα στα άπατα του Αιγαίου
πίσω ο πόλεμος, μπρος ο πνιγμός,
μία πατρίδα στα νύχια αγρίου δικαίου,
μόνος κυρίαρχος ο κυνισμός.

Πέντε δικούς μου αφάνισαν μες στο χωριό μας
ξένοι φονιάδες, αδρός ο μισθός,
λόγια ωραία, παγκόσμια, για το καλό μας,
έωλος, όπως και πάντοτε, ανθρωπισμός.

Τώρα εδώ, σε στρατόπεδο, μέσα στο σύρμα,
σαν τον αιχμάλωτο να καρτερώ,
κάποια μικρή μού ’χει μείνει  ελπίδα,
αν και με βλέπουν πολλοί σαν εχθρό.

Ξέρω που είμαι για σας απροσκάλεστο βάρος,
δεν σας ζητώ να καθίσω εδώ,
μες στη Συρία θερίζει ο χάρος,
μια προστασία γυρεύω για λίγον καιρό.
                              -------
Τι εξυφαίνεται μες στα γραφεία θανάτου;
Ποιος ο επόμενος στόχος-λαός;
Τίνος θα γίνουν βορά στο Μολώχ, τα παιδιά του;
Πού να ρωτήσεις ποιος είν’ ο καλός;



14 σχόλια:

  1. "πίσω ο πόλεμος, μπρος ο πνιγμός"
    Ένα δίλημμα που στοιχειώνει πολλές ζωές!
    Καλημέρα Άρη !
    Χριστός Ανέστη!
    Χρόνια πολλά με υγεία πάνω απ' όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσες φορές στην ιστορία μας, αντιμετώπισαν το ίδιο δίλημμα θανάτου πολλοί πρόγονοί μας; Και διανύουμε τον 21ο αιώνα…
      Χρόνια πολλά αγαπητή μου Αριστέα.

      Διαγραφή
  2. Χριστός Ανέστη αγαπητέ μου Άρη και Χρόνια Πολλά!

    Έχεις προσέξει ότι ποτέ σε κάθε δυστύχημα όπου κι αν έχει λάβει χώρα αυτό... μεσοπέλαγα ή στα ναρκοπέδια του Έβρου ή στα βουνά και στα λαγκάδια... ποτέ δεν αναφέρονται ονόματα των νεκρών;
    Είναι δέκα Ιρανοί, είκοσι Αφγανοί, πέντε Αλβανοί, ένας Πακιστανός....
    Δεν είναι ο Αζάρ, δεν είναι ο Μπαχράμ, δεν είναι η Φαριντέ ... δεν είναι πρόσωπα, δεν είναι ανθρώπινες υποστάσεις, δεν έχουν παιδιά, μάνα, γυναίκα ... είναι μόνο νούμερα στις στατιστικές, μόνο ταμπέλες ...
    Και ο στίχος σου δίνει ανθρώπινη υπόσταση...
    Υπάρχει ένα χωριό, υπάρχουν άνθρωποι που ζούσαν σ' αυτό με τα παιδιά τους, υπάρχει η αιτία που έφυγαν από εκεί , υπάρχει κι ο θάνατος που τους περιμένει αντί για την σωτηρία.
    Πόσο λίγα φαίνονται όλα εμπρός στην σκέψη πως χάνονται άδικα οι ψυχές των ανθρώπων...

    Καλημέρα να έχεις Άρη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασύλληπτες βαρβαρότητες στη Συρία. Ασύλληπτη η παγκόσμια αδιαφορία. Και οι άνθρωποι-θύματα, αριθμοί άνευ άλλης σημασίας. Σε άλλες περιπτώσεις, φωνές για ανθρώπινα δικαιώματα, όταν άλλα επιτάσσει η σκοπιμότης.
      Χρόνια πολλά, αγαπητή μου Levina.

      Διαγραφή
  3. "Ποιος ο επόμενος στόχος-λαός;"...ανατριχιαστικό το ερώτημα. Πάντως θεωρώ πως κι η Ελλάδα σαφώς και είναι στόχος αλλά κυρίως..πειραματόζωο... Και μάλιστα το πιο νηφάλιο κι ακίνδυνο από όλα τα "ευγενή" κράτη... Καλημέρα φίλε Άρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς έτσι είναι. Και μάλιστα η στοχοποίησή μας έχει συντελεστεί προ ετών. Χωρίς «πυροβολισμούς». Με προσφορά δανείων πέραν κάθε ορίου. Κι εμείς βεβαίως μακάριοι…
      Και παραμένουμε στόχος.
      Ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Joan.

      Διαγραφή
  4. Αχ βρε Άρη!!!
    Πόσος πόνος και τι απόγνωση νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι.
    Τουλάχιστον είναι παρήγορο πως ευαίσθητοι άνθρωποι
    αντιλαμβάνονται το δράμα τους και συμπονούν.
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ως λαός γνωρίζουμε πολύ καλά τι είναι η προσφυγιά.
      Πόσοι Έλληνες αναζήτησαν τη σωτηρία σε ξένους τόπους μέσα από τα δράματα που τους ετοίμασε η πολυτάραχη ιστορία μας; Και δε γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
      Ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Φλώρα.

      Διαγραφή
  5. Υποκλίνομαι στην ευαισθησία και την πνευματική σου ευρυχωρία! Δεν είμαι συνηθισμένη να διαβάζω στίχους ποιητών που εμβαθύνουν στο ανθρώπινο δράμα και δεν εστιάζονται στο συνωστισμό στα "παγκάκια"...
    Νιώθω την ανάγκη να σ' ευχαριστήσω, καθώς και την Λεβίνα για το συγκλονιστικό της σχόλιο! Δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω πως όλο αυτό το μακελειό με τις μετακινήσεις πληθυσμών γίνεται τυχαία. Δεν με αφορούν οι συνθήκες, τα κονδύλια που λαμβάνουμε απ' τους εταίρους για να υποδεχόμαστε τους δυστυχείς μετανάστες, τα συμφέροντα, οι διακινητές και τα κυκλώματα.
    Για μένα, αν στεκόμαστε απαθείς στη θέα των ανθρώπων αυτών, τότε είμαστε ένα βήμα πριν την δική μας κόλαση.
    Τα σέβη μου και την αγάπη μου Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο ξεκίνημα δεν φαίνονται οι σκοπιμότητες. Από ένα σημείο κι ύστερα, αναγκάζονται και τα Μέσα, που επιδίδονται κυρίως στον εντυπωσιασμό με προβολή αιμόφυρτων θυμάτων ή θυτών, να δώσουν πληροφορίες ουσίας. Αλλά πάντα, κατόπιν εορτής.
      Όσο για τις εξουσίες, είτε δημοκρατικές είτε δικτατορικές, αντί να σφυρηλατήσουν μια εθνική ενότητα, επιδίδονται στον αγώνα διαιώνισής τους και οι σχεδιαστές τής ανωμαλίας βρίσκουν εύκολες προσβάσεις για να αιματοκυλήσουν τους πληθυσμούς.
      Οι λαοί, καθηλωμένοι μπροστά στα κανάλια, χάνουν την ευαισθησία τους και απομένουν έρμαια των όποιων συμφερόντων.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία. Το εμπεριστατωμένο σχόλιό σου ενισχύει τους στίχους.

      Διαγραφή
  6. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι και μακάρι να διάβαζαν το ποίημα μπας και καταλάβουν είναι πως ποτέ δεν ξέρουμε ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος-λαός!
    Και είμαστε Έλληνες που αν μη τι άλλο από προσφυγιά γνωρίζουμε...

    Χριστός Ανέστη!
    Χρόνια πολλά με υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η επιφανειακή ενημέρωση εμποδίζει την ευαισθητοποίηση. Έτσι οι στόχοι γίνονται περισσότερο ευάλωτοι, κι όταν αποκαλύπτεται η σκοπιμότητα, είναι πλέον αργά.
      Χρόνια πολλά, Μαρία.

      Διαγραφή
  7. "πίσω ο πόλεμος, μπρος ο πνιγμός"

    =========

    Τόσο αληθινά, όσο και τραγικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή