Κυριακή 13 Απριλίου 2014

Κλίσεις, κλήσεις και μη λύσεις

Είχαν γίνει ο κανόνας στο καράβι μας οι κλίσεις,
καπετάνιοι και λοστρόμοι μπρος στα μάτια μας προκλήσεις,
άλλοτε οι συμπλοκές τους με χυδαίες αντεγκλήσεις,
άλλοτε συναυτουργίες με υπόγειες συγκλίσεις,
πότε Σουμελά και Τήνο Παναγίας επικλήσεις
και σε άλλες ευκαιρίες στους αγίους παρακλήσεις.

Όποιοι φώναζαν και δείχναν της πορείας αποκλίσεις,
τους περίμεναν συνήθως άνευ λόγου ανακλήσεις.
Μα κι εμείς τα όνειρά μας σε αθώες κατακλίσεις,
κι ούτε θέλαμε ν’ ακούμε τις δραματικές εκκλήσεις.

Τώρα στο κατάστρωμά μας εμφανείς οι παραλύσεις,
απ’ τ’ αμπάρια μας δυσώδεις, απερίγραπτες εκλύσεις,
και προσπάθεια καμία για σωτήριες προσκλήσεις,
καπετάνιοι και λοστρόμοι με μηνύσεις και εγκλήσεις,
και μη βρίσκοντας ακόμη και στ’ ασήμαντα τις λύσεις,
με το χέρι απλωμένο στους εταίρους υποκλίσεις.

8 σχόλια:

  1. Άρη μου έχω την αμυδρή υποψία πως αναφέρεσαι στην εθνική μας κλίση... απόκλιση και όλα τα συναφή. Με πολύ έντεχνο τρόπο, περιγράφεις την αγωνία του επικείμενου ναυαγίου... Εκπέμπει SOS το ποίημά σου...
    Να'σαι καλά και καλή εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ, αυτές οι υποκλίσεις...έγιναν τόσο συνηθισμένες πια!!
    Πόσο δίκιο έχει η Μαρία...εκπέμπει SOS το ποίημά σου...μακάρι να αποφευχθεί το ναυάγιο, έστω και την τελευταία στιγμή...!
    Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η μόνη "ένσταση" μου φίλε Άρη, είναι ο παρελθόντας χρόνος. Πιστεύω πως δεν έχουν σταματήσει τα φαινόμενα με υπόγειες συγκλίσεις. προκλήσεις και στους αγίους παρακλήσεις.... Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις

    1. Αγαπητές μου Μαρία, Μαρία και Joan,
      το έμμετρο αυτό λογοπαίγνιο με τα συνθετικά των λέξεων του τίτλου, αποτελεί έναν απολογισμό, όπως πολύ σωστά επισημαίνετε.
      Μελετώντας την ιστορία μας από το 1821 και ζώντας την, μέχρι σήμερα – Απρίλιος 2014, βλέπω την Πατρίδα μας σαν ένα καράβι που πλέει κατά κανόνα υπό κλίσιν, άλλοτε μικρή άλλοτε μεγάλη, με διαρκή τον κίνδυνο να βουλιάξει.
      Στο κατάστρωμα οι κυβερνώντες και οι επίδοξοι αντικαταστάτες τους αλληλοτρώγονται με συνεχείς αντεγκλήσεις. Όταν κινδυνεύει το «σύστημά τους», βρίσκουν υπογείως τρόπους συνεννόησης. Αξιοποιούν αδίστακτα την ευπιστία τών επιβατών και βεβαίως την απελπιστικά μεγάλη θρησκοληψία τους.
      Κάποιοι επιβάτες βλέπουν τη λάθος πορεία αλλά δεν εισακούονται, καθότι η πλειοψηφία δεν θέλει να βγει από τα «αθώα» όνειρά της. Μόνον όταν έρχεται ο πόλεμος ξυπνούν.
      Σήμερα φτάσαμε σ’ ένα σημείο που, χωρίς πόλεμο, κινδυνεύουμε να χαθούμε. Αντί να αφυπνιστούμε και να αντιδράσουμε με ενότητα, απλώνουμε δουλοπρεπώς το χέρι στους προστάτες, που σταδιακά και ειρηνικά μάς «κυριεύουν» παντοιοτρόπως…
      Σχετική η ανάρτηση «Ιστορίας ενύπνιον».
      Σας ευχαριστώ πολύ για τον καίριο σχολιασμό σας.

      Διαγραφή
  4. Ένα τρελό σαπιοκάραβο η πατρίδα! :)
    Βιαστικό πέρασμα από τη δουλειά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή