Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Αρχηγός

Ο ηγέτης στο βήμα με λόγο γραπτό,
απαρίθμηση στόχων, τα θα πλεονάζουν,
προσπαθούν κάποιοι λίγοι να δώσουν παλμό,
μα τα πρόσωπα πλέον βαριά σκοτεινιάζουν.

Αρχηγός εκλεγμένος με ψήφους πολλών,
ακουγόταν συχνά, και γνωστός από χρόνια,
αν και, λίγο πολύ, όλοι ξέραν γι’ αυτόν,
λες και τύφλα ενέσκηψε μέσα στο κόμμα.

Συνεχίζει απτόητος, χειρονομεί,
στων αιθέρων τα ύψη τα λόγια του τρέχουν,
σε μιαν άλλη νομίζει πως ζει εποχή,
μετρημένοι οι λίγοι που πια τα πιστεύουν.

Η μουρμούρα απλώνει, το κλίμα βαρύ.
Αρχηγίας ξανά, ποιος να θέσει το θέμα,
αγωνία καινούρια: θα ρθουν οπαδοί;
κι οι αντίπαλοι θα ’χουν να πούνε για ψέμα.

Ποιος να βγει να τραβήξει με σθένος μπροστά,
οι αρχές μας στο φως καθαρά να φανούνε,
να τολμήσει να σπάσει των Μέσων δεσμά,
που τ’ αηδόνια τους, ό,τι ποθούν κελαηδούνε.

Πόσα χρόνια στο κόμμα ν’ αντέξει κανείς
σκοπιμότητες, ίντριγκες, λάθος θυσίες,
στο τραπέζι να φτάνουν προτάσεις διαυγείς
και να βρίσκουνε άλλοθι στις συγκυρίες.


16 σχόλια:

  1. Ήρθα επειδή διάβασα την άβυσσο. Αλλά προφανώς δεν θα μείνω σε αυτή! Μ' αρέσουν οι στίχοι, ο ρυθμός, τα νοήματα, με μια γρήγορη ματιά.
    Στο συγκεκριμένο θα σταθώ κυρίως στη σοφή διαπίστωση για τις προτάσεις.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή και το περιεκτικό σου σχόλιο, αγαπητή φίλη. Με συγκινούν πάντα οι διαδικτυακές συναντήσεις που έχουν αφορμή ένα κοινό ενδιαφέρον.
      Χαίρομαι που εντοπίζεις το καίριο ζήτημα των προτάσεων. Μόνιμο πρόβλημα στην πατρίδα μας.
      Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου αρέσει ο ρυθμός στους στίχους, παρότι επικρατεί ο …μη ρυθμός στην καθιερωμένη ποίηση.

      Διαγραφή
  2. Σκιαγράφησες άψογα το πορτρέτο του σύγχρονου "Αρχηγού". Και πολύ σωστά τον ονομάζεις έτσι. Δεν είναι κυβερνήτης, δεν είναι οραματιστής, δεν είναι ευπατρίδης. Διαβάζει από γραμμένες σελίδες, γιατί δεν είναι άξιος να δει στα μάτια το λαό του,γιατί δεν έχει πλεόνασμα ήθους και φιλότιμου. Χαμηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος μιας διεθνούς εταιρείας που λυμαίνεται την πατρίδα του. Στην κατοχή τους λέγανε δωσίλογους. Στη σύγχρονη κατοχή, αυτοπροσδιορίζονται ως "αρχηγοί κόμματος". Στην ιστορία θα μείνουν ως η μαύρη σελίδα της νεώτερης Ελλάδας.
    Άρη μ' αρέσει η αιχμηρή γραφή σου κυρίως όταν καταπιάνεσαι με θέματα επικαιρότητας. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να όμως που εκλέγονται, Μαρία. Και αναδεικνύεται και πάλι το τεράστιο ζήτημα «τις πταίει». Εύστοχες και τσουχτερές οι επισημάνσεις σου. Διάβασες καλά και τις πίσω γραμμές τών στίχων.
      Εκείνο που μου προκαλεί μεγάλη αγανάκτηση, είναι η τεράστια ανεκτικότητα στελεχών και οπαδών στις εμφανείς αδυναμίες ενός αρχηγού.
      Γράφοντας τους στίχους αυτούς, επί πολύν καιρό, δεν είχα στο μυαλό μου μόνο τη σημερινή εποχή. Έχοντας μελετήσει την πολιτική μας ιστορία, κυρίως του 20ου αιώνα, έχω διαπιστώσει πολλές αναλογίες με τη σημερινή κατάσταση. Μπορεί να έλειπε η τηλεόραση αλλά οι εφημερίδες και οι κατά τόπους κομματάρχες έπαιζαν το ρόλο τους με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Έχουν ηγηθεί κοινοβουλευτικών κομμάτων, ασήμαντοι, που όμως μπόρεσαν κι έμειναν στην κορυφή για μεγάλο διάστημα.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή
  3. Ο "αρχηγός" που παριστάνει τον ηγέτη...το κόμμα σε απόγνωση, οι πολίτες απελπισμένοι...και όλοι περιμένουν τον "Μεσσία"....όλοι, εκτός από τον "αρχηγό" που τρέμει για τη θέση του!
    Πάντα μπαίνεις στην ουσία του θέματος με μαεστρία!
    Να είσαι καλά...καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως γράφω και παραπάνω, είναι εντυπωσιακό πώς καταφέρνουν ηγέτες ανίκανοι να γίνονται αποδεκτοί για μεγάλο διάστημα. Όλες τις εποχές. Και πολύ αργά γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι, αν γίνουν…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή

  4. Αυτό το «αν γίνουν» με φοβίζει Άρη μου… δεν περίμενα να ζούσα σε μια τέτοια εποχή που έχουν απαξιωθεί όλες οι αξίες της ζωής… που δεν υπάρχει όραμα, που δεν υπάρχουν ιδανικά και αγάπη για την πατρίδα , που έχουν ψαλιδίσει τα φτερά των νέων παιδιών, που έχει απαξιωθεί η ζωή των γερόντων, που έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα…
    Βλέπω στα άλλα κράτη διαδηλώσεις, φωνές, κυβερνήσεις να ταρακουνιούνται στην δίνη της αντίθεσης για τους παράνομους νόμους κι εδώ δεν ανοίγει ρουθούνι… ο νομοθέτης συνεχίζει ατάραχος με σκοπιμότητα να εξοντώνει τους συμπολίτες του… ο πολιτικός συνεχίζει να μιλά για ανάπτυξη απέναντι σε εξαθλιωμένους πολίτες και κλειστή αγορά… ζούμε σε ένα παράλληλο με αυτούς σύμπαν και όμως αυτοί μας σέρνουν έρμαια στις βουλές ενός νομίσματος που τελικά δεν ξέρω αν μας πρόσφερε τίποτα από την ένταξή μας σε αυτό ή μας εξαθλίωσε παντελώς.
    Με βάζεις να σκεφτώ πολλά με τον στίχο σου και να θέλω να φωνάξω ΦΤΑΝΕΙ … μα ούτε η φωνή δεν έχει αξία πια.
    Μόνο ένας Μπόμπολας, ένας Βαρδινογιάννης, μια Λάτση και δεν ξέρω ποιος ακόμα επιπλέουν στον βούρκο που βυθιστήκαμε όλοι οι υπόλοιποι.
    Μίλα τουλάχιστον εσύ Άρη μου με τους στίχους σου, γιατί από ότι βλέπεις ακόμα και οι σημερινοί ποιητές μας σιωπούν βολεμένοι πίσω από τους εκδότες τους.
    Ακούει κανείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντί οραμάτων υπάρχει η αξία των διαγραμμάτων.
      Τα ιδανικά είναι αριθμοί.
      Οι νέοι και οι γέροι είναι μονάδες απρόσωπες.
      Η αγάπη για την πατρίδα ακούγεται σαν παρωχημένη ιστορία.
      Είναι η εποχή τού ενιαίου τρόπου σκέψης, λες και η σκέψη είναι κάτι σαν ενιαίο νόμισμα.
      Όμως η ιστορία δεν είναι ενιαία. Όσο και να επιδιώξουν να την ισοπεδώσουν η ιστορία ακολουθεί τη δική της κυματική νομοτέλεια. Με ύψη και βυθίσματα. Αυτή η εποχή τού βυθού, που τη ζούμε σήμερα, μπορεί να διαρκέσει κάποια χρόνια αλλά αναγκαστικά θα τραβήξει την ανοδική της πορεία. Δεν είναι ζήτημα αισιόδοξης οπτικής αλλά αναπόδραστης εξέλιξης.
      Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου, Levina. Αυτό το μοίρασμα της αγωνίας για τον τόπο μας, ελαφρώνει το βάρος της απογοήτευσης και της αγανάκτησης.

      Διαγραφή
  5. Η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια αυτό που χρόνια κρυβόταν μεθοδικά μπροστά στα μάτια μας κι εμείς δεν θέλαμε να το δούμε... Καλό βράδυ φίλε Άρη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να και πάλι το πρόβλημα των ευθυνών όλων ημών. Υπάρχουν τα μέσα, οι χειραγωγήσεις τής κοινής γνώμης, οι σκοπιμότητες.
      Και παραμένει ζητούμενο η κοινωνία των πολιτών που θα παραμέριζε την κοινωνία των οπαδών…
      Ευχαριστώ πολύ, αγαπητή μου Joan.

      Διαγραφή
  6. Όλοι "αρχηγοί", κανείς αρχηγός...
    Η "λογική" της ανάθεσης σε δήθεν σωτήρες, που στερεί την λυτρωτική αυτενέργεια από τον ίδιο τον κόσμο, κυριαρχεί σήμερα (δυστυχώς)....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αναθέτοντες, οι ψηφίζοντες, οι ανεχόμενοι, οι μη αυτενεργούντες…
      Και τα χρόνια μας περνούν.
      Ευχαριστώ πολύ, φίλε Ευρυτάνα.

      Διαγραφή
  7. Κύριε Άρη,
    αισθάνομαι μεγάλη τιμή που στα δύο τελευταία συμπόσια με τιμήσατε με την ψήφο σας!
    Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!!
    Οι απόψεις μας περί ποίησης συγκλίνουν, γεγονός που φαίνεται και από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας σας.
    Να είστε πάντα καλά και να συνεχίζετε να γράφετε όμορφα ποιήματα!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς να μην σε προσέξω ποιητή, που
      «Με σεβασμό και προσοχή μπροστά στις λέξεις στέκεσαι,
      σωστά ζητάς να τις στοιχίσεις»,
      που έχεις δίπλα σου τη λογική μα και απέναντί σου, και με σεμνότητα πατάς στο πρώτο το σκαλί;
      Να είσαι καλά, αγαπητή μου Ινώ.
      (Μια και μιλάς στο εξαιρετικό σου ποίημα για λογική και για το άγριο άτι, ρίξε μια ματιά στην ανάρτησή μου «Χαλινάρι»).

      Διαγραφή
  8. Πολλοί "Αρχηγοί", κανένας "Ηγέτης". Πολλοί πρόθυμοι "οπαδοί", ελάχιστοι "Πολίτες".
    Ατελείωτοι "ραγιάδες"· τελειώσαν οι
    "Ρηγάδες".
    Ως πότε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε μια εποχή που χρειάζεται, όσο ποτέ, ο Ηγέτης.
      Αυτό το «ως πότε» γίνεται πια απελπιστικό, καθώς περνούν τα χρόνια μας…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Άννα.

      Διαγραφή