Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Ποτάμι


Αργά κυλάει το βαθύ αμίλητο ποτάμι,
την ιστορία κουβαλά αρχέγονων πηγών,
από ανήλιες ρεματιές αδύναμο κινάει
και κλείνει μέσα του φωνές χειμάρρων βουερών.

Γυρνούνε μήνες, εποχές, ξοδεύονται τα χρόνια,
κοντά του χτίζουν μέγαρα, του κλέβουν τα νερά,
ζωή τού δίνουν διαρκώς βροχές, χαλάζια, χιόνια
κι αυτό βουβό και ήμερο το δρόμο του τραβά.

Μα κάποτε επίμονες βροχές το αβγαταίνουν,
πανίσχυρο στο διάβα του, κανείς δεν το κρατά,
από παντού νεροσυρμές την κοίτη του φαρδαίνουν
και η φωνή του τώρα πια ακούγεται μακριά.

Υψώνουν αναχώματα, εμπόδια σωρεύουν,
μη χάσουν τα υπάρχοντα, φοβούνται τον εχθρό,
πεντακοσιομέδιμνοι αρχίζουνε να τρέμουν,
τα στρέμματά τους απειλεί το άγριο θεριό.

Ωρύεται το μέχρι χτες λιγόλογο ποτάμι
και παίρνει μες στα σπλάχνα του γεφύρια και αυλές,
ακάθεκτο απλώνεται, καινούρια γη γεννάει
και φαίνεται να σβήνονται ασφάλειες παλιές.

Για μέρες μένουν τα νερά θολά και θυμωμένα,
ώσπου στη νέα κοίτη τους αργά να τραβηχτούν,
τοπίο πια αλλιώτικο με άλλα δεδομένα,
παλιά και νέα στρέμματα θα ξαναμοιραστούν.

Καινούριοι δρόμοι θ’ ανοιχτούν, γεφύρια θα στηθούνε,
ανάσα κι ανακούφιση για άλλη μιαν αρχή.
Κι όπως τα χρόνια θα περνούν, πάλι θ’ αναδειχτούνε
πεντακοσιομέδιμνοι στη νέα εποχή…


10 σχόλια:

  1. Έτσι είναι. Νομοτελειακά και ιστορικά, το "ποτάμι" θα φουσκώσει και θ' αλλάξει το χάρτη και τον ρου της ιστορίας.
    Αισιόδοξο μήνυμα αλλά και χρήσιμη υπενθύμιση προς όλους, οι στίχοι σου Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Νεροσυρμές» και «χείμαρροι».
      Και μένει η ευθύνη τού καθενός αλλά και η τύχη του σε ποια φάση τής ζωής τού ποταμιού θα κυλήσει και η δική του ζωή.
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  2. Το ποτάμι και η δύναμή του να αλλάζει το τοπίο...οι στίχοι σου γεφύρωσαν την ηρεμία του και την αγριάδα του, αφήνοντας μόνο την αισιοδοξία να πλημμυρίζει στο τέλος!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η δύναμη και η δυναμική των μεταβολών.
      Γκρέμισμα γεφυριών αλλά και χτίσιμο νέων.
      Και η ζωή τραβάει την πορεία της.
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  3. Ας μην ξεχάσουμε πως όσο κι αν φοβούνται οι πεντακοσιομέδιμνοι, τα νερά του ποταμού πάντα αφανίζουν πρώτα τους διακοσιμέδιμνους...
    Και θα κάνει τον κύκλο του το ποτάμι, μα, αν καταφέρουμε να δούμε και τις νεροσυρμές αλλά και την ίδια τη βροχή, ίσως λέω, ελπίζω πιο πολύ, πως οι πεντακοσιομέδιμνοι δεν θα έχουν πια πού να σταθούν...
    Η ιστορία του ποταμιού, η ιστορία του κόσμου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι νεροσυρμές και οι χείμαρροι τροφοδοτούν και δυναμώνουν το ποτάμι διαρκώς.
      Κι όλο σηκώνουν φράγματα οι ανησυχούντες…
      Είδες πολύ σωστά την ιστορία μέσα στους στίχους.
      Σ’ ευχαριστώ, Αλεξάνδρα.

      Διαγραφή