Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Όρια


Εσύ που τόσο σπάταλα τα πάντα σου προσφέρεις
και κάθε σου προσπάθεια σκοπό έχει αγνό,
εσύ που δίχως όρια το χρόνο σου ξοδεύεις
και τόσο αναλώνεσαι για το κοινό καλό.

Εσύ που το καθήκον σου το θέτεις πάν’ απ’ όλα
και δε φοβάσαι να σταθείς στην πρώτη τη γραμμή,
εσύ που αγωνίζεσαι κάθε στιγμή και ώρα
και δεν ανέχεσαι ποτέ την όποια ανταμοιβή.

Είναι καιρός να το σκεφτείς αυτό που σου διαφεύγει.
Απ’ το μεγάλο δόσιμο μια μέρα να χαθείς,
και είναι τόσο καθαρό, καθένας πια το βλέπει,
του έργου σου συνεχιστής δε θα βρεθεί κανείς.

Και νά ’χεις κάπου στο μυαλό κι αυτούς που σε μισούνε,
γιατί μπροστά σου νιώθουνε ασήμαντοι, μικροί,
μπορεί με λόγια γλυκερά συχνά να σε υμνούνε,
μα μέσα τους το μπόι σου σαν κόκκινο πανί.

                           Έναυσμα των στίχων, η τραγική περίπτωση ενός αγνού
                           αγωνιστή τής σύγχρονης Ιστορίας μας, που εξοντώθηκε
                           από «συναγωνιστές του».
                           Τους σκίαζε και τους έσκιαζε το ανάστημά του…

                                                

10 σχόλια:

  1. Οι αγνοί συνήθως θυσιάζονται σε τούτη τη ζωή και είναι τόσο κρίμα αυτό!
    Οι στίχοι σου γεμάτοι αλήθειες!!
    Καλό ξημέρωμα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αγνοί θυσιάζονται για να προχωρήσουν οι άλλοι.
      Σαν νομοτέλεια φαίνεται, μέσα στην κοινωνία
      και την Ιστορία.
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  2. Τόσο σημαντικό το θέμα κι αυτού του ποιήματος και τόσο καθαρά πάλι δοσμένο! Πόσοι δεν έχουν χαθεί μ' αυτόν τον τρόπο..., αλλά είναι τόσο δύσκολο να βάλει ένας τέτοιος άνθρωπος τα όρια! Να μην δίνει σ' όλα τον εαυτό του...
    Καλό σου ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Καταδικασμένοι» από το χαρακτήρα τους, ξεπερνούν τα όρια και τελικά θυσιάζονται.
      Γι’ αυτό και όσο περνούν οι εποχές, όλο και σπανίζουν αυτοί οι Άνθρωποι.
      Σ’ ευχαριστώ, Αλεξάνδρα.

      Διαγραφή
  3. "Απ’ το μεγάλο δόσιμο μια μέρα να χαθείς"
    Για μένα αξίζει!
    Μακάρι να υπήρχαν τέτοιες μορφές στους καιρούς μας , αλλά δεν....
    Καλημέρα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν κάποια συγκυρία βγάλει στην επιφάνεια έναν τέτοιο σπάνιο, η σημερινή μας εποχή, σίγουρα θα τον λοιδορήσει.
      Ευχαριστώ, Αριστέα.

      Διαγραφή
  4. Το διάβασα χτες το βράδυ αλλά δεν μπορούσα να αφήσω το σχόλιο μου. Κατά σατανική σύμπτωση, βρέθηκα νωρίτερα σε μια εκδήλωση για τη μνήμη του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στο Χαϊδάρι. Ήταν ανάμεσα στους 200 που εκτελέστηκαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, την πρωτομαγιά του '44. Το βιβλίο που αναφέρεται στην ιστορία του έχει τον τίτλο "Ο κύκλος των μάταιων πράξεων" και μοιραία οι στίχοι σου μου θύμισαν την ιστορία του και με φόρτισαν περισσότερο. Κι όλα αυτά που ένιωσα χτες βράδυ, ήρθαν και τα συμπλήρωσαν με απόλυτη ιστορική ευστοχία οι στίχοι σου. Λες και ήξερες...
    Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτή η ταύτιση. Ίσως η ποίηση να είναι τελικά η γέφυρα που στήνουν οι σύγχρονοι οραματιστές, για να μας κρατούν ζωντανά το θυμικό και το κουράγιο μας. Και κατά έναν απροσδιόριστο λόγο, οι σκέψεις συμπορεύονται και τα μηνύματα διακινούνται σιωπηλά ανάμεσά μας. Μέχρι να βρουν τους αποδέκτες τους...
    Σ' ευχαριστώ από καρδιάς Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σύμπτωση γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή, γιατί το έναυσμα των στίχων μου είναι ένας αγωνιστής τής ίδιας αιματοβαμμένης περιόδου! Την ιστορία του, μου την διηγήθηκαν αυτόπτες μάρτυρες!
      Είναι τελικά αναπόφευκτο να πέφτουν οι εξαιρετικοί και να μένουν οι άλλοι για να διαχειριστούν την μετέπειτα κατάσταση, πχ. μια απελευθέρωση.
      Αλλά και στην καθημερινή ειρηνική μας ζωή, ξεφυτρώνουν, πάντα με σεμνότητα, αυτοί που σηκώνουν βάρη πολλών και ωθούν για τη βελτίωση συνθηκών που αφορούν το σύνολο. Και βέβαια, όσο περισσότερο δίνονται, τόσο περισσότερο τους «αξιοποιούν» οι γύρω τους, παρότι φουντώνει μέσα τους ο φθόνος…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία, για το ιδιαίτερης αξίας σχόλιό σου και για την επισήμανσή σου της σιωπηλής διακίνησης των μηνυμάτων!

      Διαγραφή
  5. Υπέροχο ποίημα αγαπητέ μου Άρη, και όσο και αν είναι ελάχιστο το ποσοστό αυτών που αναφέρεις, ευτυχώς ακόμα υπάρχουν!Κι επειδή στο τέλος ο καθένας αφήνει το στίγμα του,οι στίχοι σου με οδήγησαν στην ζωή του Πλαστήρα,και μακάρι να υπήρχαν μιμητές του.
    αντιγράφω γνωμικά σε σχεση με το καθήκον:
    Δικαιώματα που δεν προκύπτουν από ένα καθήκον που επιτελέσαμε καλά, δεν αξίζουμε να τα έχουμε.
    Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός ηγέτης

    Να είσαι δίκαιος είναι καθήκον, να είσαι αγαθός είναι αρετή.
    Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας και

    Απέκαμα! Αλλ’ όμως θα παραμείνω στη χαλάστρα, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μου και ας κινδυνεύσω να χαθώ…
    Ιωάννης Καποδίστριας, 1776-1831, Έλληνας ηγέτης

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικά τα παραδείγματα του Καποδίστρια και του Πλαστήρα. Κλήθηκαν σε ιδιαιτέρως ανώμαλες καταστάσεις να προσφέρουν στην Πατρίδα. Και έδωσαν τον εαυτό τους με πλήρη ανιδιοτέλεια. Κάποιοι συγγραφείς ιστορικών βιβλίων έχουν ασκήσει οξεία κριτική και στους δύο, με έωλο πολιτικό σκεπτικό, αγνοώντας ή υποτιμώντας την υποδειγματική τους αυταπάρνηση.
      Ο Γκάντι και ο Ουγκώ μάς έχουν παραδώσει σοφά αποφθέγματα.
      Εμπεριστατωμένο το σχόλιό σου, Βαρβάρα, σ’ ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή