Καλός ο γιατρός και το
’μάθαν πολλοί,
οι άνθρωποι πάσχουν και
τρέχουν,
μικροί και μεγάλοι φοβούνται
πολύ,
ξοδεύουν κι αυτοί που δεν
έχουν.
Διπλώνουν κουβέντες και λένε
πολλά,
καθένας και μια ιστορία.
Για σένα, γιατρέ μου, τα
λένε θολά
πως έχεις μιαν άλλη για
πρώτη αξία.
Κι εγώ απ’ ανάγκη σε βρήκα,
γιατρέ,
και τώρα με τρώει μια λύπη.
Να είσαι καλός, να είσαι
γνωστός,
μα κάτι ωραίο να λείπει.
Αξίες ωραίες να μένουν κενές,
κρυάδα να νιώθουν οι γύρω
ψυχές.
Και πρώτη αξία το άφιλο
χρήμα.
Τι κρίμα, γιατρέ μου, τι
κρίμα!
