Βουνά και χωριά επί χρόνια
αφημένα
στο μένος τού κάθε Αυγούστου
εχθρού.
Τα ίδια ξανά και ξανά
ειπωμένα
με φόντο το μαύρο τοπίου
νεκρού.
Βουνά πενθισμένα, χωριά
ρημαγμένα.
Όπου γυρίσω τη ματιά
ο τόπος μού φωνάζει,
με θέτει προ των ευθυνών,
με πόνο με προστάζει:
Βάλε επιτέλους μιαν αρχή και
γίνε Προμηθέας,
προχώρησε με σύνεση· ως πότε Επιμηθέας;
Οι εμπειρίες σου σωρός, βοά
η Ιστορία,
πότε θα βρεις τούς ικανούς
να πάρουν τα ηνία.
