Ήτανε καλόκαρδος ο Ζήσης,
το αναγνωρίζανε πολλοί.
Ένα βράδυ, κάτι στην
παρέα,
και ο Ζήσης έβγαλε χολή.
Απορήσανε που τον ακούσαν·
σαν να ήταν εχθρική βολή.
Πάντοτε φιλότιμος ο Μάκης
πρόθυμα να σπεύδει, να
συντρέχει.
Σήμερα σε μια τρανή
ανάγκη,
η αδιαφορία τον κατέχει,
σαν να είναι κάποιος ξένος
που φιλότιμο δεν έχει.
Σοβαρή και συνετή η Αρετή,
στις κουβέντες μετρημένη,
όμως τη Δευτέρα στη γιορτή
φέρθηκε λες κι ήταν
φαντασμένη,
μια εξήγηση αδύνατο να
βγει,
κι είναι πια εκτεθειμένη.
Ο Αντώνης, η Μελίνα, ο
Πετρής,
η Σοφούλα, ο Νικόλας, η
Παγώνα,
τόσοι φίλοι και γνωστοί
και συγγενείς
ίσως κάποτε σου δείξουν
άλλη εικόνα.
Η Αρτέμω, η θυμόσοφη
γιαγιά,
στο σχολείο μόνο δυο
βδομάδες.
Ήτανε τα λόγια της απλά
κι είχε για τον κόσμο δυο
αράδες:
Γίνε τής ζωής ο μαθητής,
μάθε να παρατηρείς τους
τρόπους.
Πάρε τη ζωή τοις
μετρητοίς,
όχι όμως τους ανθρώπους!
