Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Μοναξιά 2


Ένα δεντράκι φυτέψαμε οι δυο μας
και το ποτίζαμε πάντα μαζί,
κι όπως μεγάλωνε, καρποφορούσε,
κι ήταν γλυκύτατοι όλοι οι καρποί.

Πέρασαν κι έφυγαν κάμποσα χρόνια,
ήρθε και γύρισε άλλος καιρός,
όμως εγώ επιμένω ακόμα
και μοναχός το ποτίζω ο πικρός.

7 σχόλια:

  1. Πιστεύω πως με το να συνεχίζεις να το ποτίζεις το δεντράκι κρατάς ζωντανή την ελπίδα φίλε Άρη.


    Υ.Γ
    Συγχώρα με που το λέω αλλά αυτή η ..πως την λένε "λεκτική επαλήθευση" με δυσκολεύει ιδιαίτερα. Ίσως είμαι πολύ μεγάλος για τέτοια συστήματα χα χα χα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η επιμονή ειναι αρετή...και ναι ίσως κρύβει και ελπίδα...καλησπέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα, αγαπητέ φίλε. Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου.

      Διαγραφή
  3. Όμορφο!

    http://stixo-mythia.blogspot.gr/2012/07/2_24.html

    Ευχαριστούμε!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή