Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Επιμονή


Κι αν έρθουν τα πράγματα αλλιώς
και κείνα που είχαν καλά σχεδιαστεί,
απρόσμενα έχουν ανατραπεί,
κι ο δρόμος που είχε σωστά χαραχτεί,
κομμένος, κι αδύνατη η διάβαση αυτή,

κι αν σίγουροι άνθρωποι γίνουν μικροί,
ποτέ σου γι’ ανθρώπους να μην εκπλαγείς.
Στη νέα κατάσταση μην οργιστείς·
αυτά στη ζωή, καιρός να πειστείς.

Η πείρα σου τώρα αρωγός.
Μιαν άλλη πορεία θα βάλεις μπροστά.
Και αν τα διλήμματα βγαίνουν σκληρά,
κι οι άνθρωποι κάνουν και πάλι αυτά,
προχώρα. Αλλά,
μη χάσεις ποτέ σου την ανθρωπιά.

6 σχόλια:

  1. Πόσες μα πόσες αλήθειες κρύβονται μέσα στους θαυμάσιους στίχους σου Άρη! Και πράγματι καταλήγεις στο δυσκολότερο κεφάλαιο που πρέπει να κρατηθεί ανέπαφο: την"ανθρωπιά!"
    Είδα όλους μας σε τούτο εξαιρετικό κείμενο.
    Καλή σου μέρα φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι αλήθειες δεδομένες. Η ανθρωπιά παραμένει ζητούμενο. Καίριο το σχόλιό σου, Χριστόφορε. Ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πέρασα να πω μια καλησπέρα σ'όλους τους φίλους και όταν έφτασα εδώ μου φάνηκε πως αντίκρισα "προφητική μορφή" νάχει βγεί απο τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης βγάζοντας πύρινους λόγους που όμως χάνονταν ως φωνή "βοώντος εν τη ερήμω"

    Εχεις την θερμή καλησπέρα μου ευγενικέ μου Ακρίτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σχόλιό σου φωτίζει το ποίημα και βοηθά τον αναγνώστη να μην το δει μονοδιάστατα. Εύστοχο και χρησιμότατο σχόλιο. Ένα θερμό ευχαριστώ, καλή μου Καρυάτιδα, να ’σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύτιμο για μένα (κι αυτό) το ποίημά σου, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες.
    Εύχομαι οι εμπνεύσεις σου να συνεχίσουν να φωτίζουν τη σκοτεινιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρκετές φορές οι στίχοι κερδίζουν τη μάχη με τη σκοτεινιά. Ο πόλεμος δεν τελειώνει όμως…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Αλεξάνδρα.

      Διαγραφή