Το βλέμμα της

Βαριά εργασία, πολλές οι φροντίδες,

κατάκοπος φτάνω στο σπίτι αργά,

εκείνη στην πόρτα, στα μάτια της σπίθες.

Και είναι το βλέμμα της σαν αγκαλιά.

Γλυκές οι κουβέντες λειαίνουν τον κόπο,

τις δύσκολες σκέψεις σκορπούν μακριά,

μικρά και μεγάλα με όμορφο τρόπο.

Και είναι το βλέμμα της σαν αγκαλιά.

Λιμάνι το σπίτι, θερμή παρουσία.

Πριν έρθει, η ζήση μου μια ερημιά.

Μαζί της τα πάντα μου έχουν αξία.

Και είναι το βλέμμα της σαν αγκαλιά.