Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Κέντρο νεοσυλλέκτων 1976

Ομοιόμορφοι άνθρωποι άσκοπα τρέχουν,
διαταγές ψυχοβόρες, γελοίες πομπές,
φωνασκίες στεντόρειες άνευ ουσίας,
αγανάκτηση πλήθους, φοβέρας σιωπές.

Προσταγόφιλοι άξεστοι, αμολημένοι,
θλιβερής εξουσίας εκτρώματα οικτρά,
στο μηδέν τής ψυχής τους εκτεθειμένοι,
οχετός οι φωνές τους, μιμούνται σκυλιά.

Με το στόμα κλειστό μπρος σε κάθε ασχήμια,
σε κλουβί σιδερένιο κρατάς την οργή.
Κραυγαλέα κηρύγματα για την Πατρίδα.
Μα εσύ την κρατάς, στην ψυχή σου, σωστή!                               
  
                     Στίχοι γραμμένοι πριν κάποια χρόνια, υπό το
                  βάρος εμπειριών από την 2,5 ετών στρατιωτική
                  θητεία. Μεταξύ αυτών, και το διήγημα «Ο Φώτης»
                  που φιλοξενήθηκε στο παιχνίδι τής Φλώρας 26-4-14

                                                         

10 σχόλια:

  1. Αμέσως το συνδύασα με το διήγημα σου Άρη! Χάρηκα όταν είδα στα αποκαλυπτήρια το όνομά σου! Ναι ήταν ευχάριστη έκπληξη!
    Μπορεί να είμαι γυναίκα αλλά έζησα κάποτε κι εγώ έναν στρατό κάτω από το πετσί μου!
    Δεκαοχτώ μήνες είχε πάει ο πρώην άντρας μου ...
    Τι θυμήθηκα απόψε....
    Καλό ξημέρωμα εύχομαι! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι εμπειρίες από τη θητεία πάρα πολλές. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι η εξουσία. Ο εξουσιάζων και ο εξουσιαζόμενος.
      Ευχαριστώ πολύ, Αριστέα.

      Διαγραφή
  2. Δυόμιση χρόνια είναι μια μικρή ζωή! Οι στίχοι σου βγάζουν την πικρία και την κούραση αυτής της εμπειρίας. Εξοντωτική θα έλεγα.
    Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αρχική σου φράση "Ομοιόμορφοι άνθρωποι"...
    Τραγικό μου φαίνεται!
    Καλό βράδυ Άρη και συγχαρητήρια για την κατάθεσή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπάθεια να μετατραπούν αυτοτελείς προσωπικότητες σε ομοιόμορφη μάζα. Κι ούτε φαντάζονταν πως αυτό υπονόμευε την αποτελεσματικότητα.
      Μια εντελώς λανθασμένη πολιτική εκπαίδευσης, εκείνα τα χρόνια. Και πάνω στο λάθος, προσπαθούσαν αρκετά ανθρωπάκια να πείσουν τον εαυτό τους για την …αξία τους.
      Ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή
  3. Άρη με συγκίνηση διάβασα και την ιστορία σου και το ποίημα σου τώρα.
    Βλέπεις ως μαμά φαντάρου οι χορδές πάλλονται ακόμη και χωρίς άγγιγμα
    πόσο μάλλον κάτω από τέτοια θέματα....
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκείνη η εποχή έχει παρέλθει. Πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν άνευ λόγου.
      Ασφαλώς και είναι αδιανόητη η ύπαρξη στρατού χωρίς πειθαρχία. Όμως οι πειθαρχημένες τσαλακωμένες προσωπικότητες είναι πολύ κατώτερες από τις πειθαρχημένες αξιοπρεπείς…
      Ευχαριστώ πολύ, Φλώρα.

      Διαγραφή
  4. Μια χαρά τα λες φίλε Άρη, αν και μιλάς για τον στρατό, που τον μισώ, γιατί ο γιος μου αν και μικρός, απολύθηκε κιόλας (ε΄δω και μήνες) και ήταν πολύ τραυματική εμπειρία για εκείνον (και για μας) η θητεία του... Εκεί που τελειώνει η λογική.... Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μπορούσε η ανθρωπότητα ν’ απαλλασσόταν από την ανάγκη υπάρξεως των στρατών! Να ήταν όλοι αφοσιωμένοι σε ειρηνικά έργα. Αλλά από το στάδιο του πιθήκου μέχρι το απώτατο μέλλον οι άνθρωποι θα πολεμούν…
      Πάντως οι συνθήκες τής εποχής μου δεν συγκρίνονται με τις σημερινές. Βέβαια τα ανθρωπάκια που ηδονίζονται με την άσκηση εξουσίας δε θα λείψουν ποτέ…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Joan.

      Διαγραφή
  5. Ο τελευταίος σου στίχος είναι και η ουσία!!
    Όσο για την ομοιομορφία, ένα θα πω...αναρωτιόμουν τι σόι μάνα είμαι που δεν μπορούσα να ξεχωρίσω που είναι ο γιος μου όταν πήγα στην ορκωμοσία του...τόσο όμοια ήταν όλα τα παιδιά!
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι για την επισήμανση του τελευταίου στίχου. Όσο κι αν, στο όνομα της πατρίδας, μάς ταλαιπωρούν οι εξουσίες, η αξία τής Πατρίδας παραμένει αλώβητη.
      Όσο για την ομοιομορφία, η μεν εξωτερική, απαραίτητη για την ανάγκη της συνοχής, η δε άλλη απαράδεκτη…
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή