Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Γιατρέ


Μαζεύει ογδοντάρια ο γιατρός, 
στις πολυθρόνες ασθενείς αραδιασμένοι, 
οι τρεις αμίλητοι, ο ένας σκυθρωπός, 
οι δύο σε συζήτηση πιασμένοι.

Το ξέρω πως κουράστηκες, γιατρέ, 
πολλά τα χρόνια σου σε δύσκολα θρανία, 
ειδίκευση, εκπαίδευση πολλή
και περιπτώσεις τόσες στα νοσοκομεία.

Κι ο εξηντάρης σκαλωσιές, οικοδομές, 
στο κρύο, στη βροχή και στο λιοπύρι,
έχει κι αυτός τις κουρασμένες διαδρομές
κι η ράχη του σαν τοξωτό γεφύρι. 

Κι η πενηντάχρονη με φλέβες πεταχτές
και η γιαγιά από τα έξι της στα γίδια
και ο τεχνίτης συνεργεία και βαφές
κι ο ναυτικός σε υπερπόντια ταξίδια.

Λίγο-πολύ, όλοι κοπίασαν, γιατρέ,
και τώρα, στην αρρώστια βολοδέρνουν,
το κάθε αύριο χειρότερο απ’ το χτες,
ο πόνος και ο φόβος σού τους φέρνουν.

Καλά τα ογδοντάρια σου, γιατρέ,
τα δικαιούσαι που ’χεις κάνει τόσο κόπο,
αγόγγυστα πληρώνουν οι πολλοί,
και δε ζητούνε από σένα κάποιο λόγο.

Μες στη ζωή έχουν πικρά δοκιμαστεί,
τι άραγε να πουν πως δικαιούνται;
κάτι προσφέρανε στο σύνολο κι αυτοί,
κανείς δεν τους ρωτά αν αδικούνται.


10 σχόλια:

  1. Πολλές φορές διαβάζω στους στίχους σου τις κρυφές μου σκέψεις. Έτσι και τώρα. Έγινες η φωνή όλων των απλών ανθρώπων που στριμώχνονται έξω από ένα ιατρείο ή ένα νοσοκομείο. Κάποιοι λιγότερο τυχεροί, δεν έχουν καν πρόσβαση σε γιατρό. Ζητιανεύουν για το δικαίωμά τους στην υγεία, κι ας δουλεύανε μια ζωή, έχοντας καταβάλλει εισφορές στα ταμεία τους.
    Άρη, πολύ ανθρώπινο το ποίημά σου! Συγχαρητήρια για την ευαισθησία σου να νιώσεις το καρδιοχτύπι αυτών των ανθρώπων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι απλοί άνθρωποι. Που συνήθως αποδέχονται την κατάσταση και παραγκωνίζονται. Κι ας έχουν υπονομεύσει την υγεία τους μέσα στα χρόνια τής εργασίας τους. Πόσοι βλέπουν το ζήτημα με τη δέουσα ευαισθησία;
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  2. Πόσο εύστοχος και επίκαιρος φίλε Άρη;
    Ανατρίχιασα με τις αλήθειες σου!
    Την καλημέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθειες που παραμένουν και εκθέτουν την κοινωνία μας. Και οι άνθρωποι νιώθουν το αδιέξοδο μπροστά τους.
      Σ’ ευχαριστώ, Αριστέα.

      Διαγραφή
  3. Μέσα σε μερικούς στίχους, "ακύρωσες" αυτό που ακύρωσαν με δόξα και τιμή οι προηγούμενες κυβερνήσεις: το εθνικό σύστημα "υγείας"... Καλό απόγευμα Άρη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιγά-σιγά η λέξη εθνικό θα μεταπέσει σε αρνητικής σημασίας λέξη μπροστά στην κυριαρχία τού Ιδιωτικού. Με τις υπερεθνικές ευρωπαϊκές μεγάλες ιδέες…
      Σ’ ευχαριστώ, Πέτρα.

      Διαγραφή
  4. Ο τελευταίος σου στίχος με έκανε να ανατριχιάσω...έτσι, κανείς δε ρωτά όσους έχουν υπονομεύσει την υγεία τους στα χρόνια της εργασίας τους (όπως γράφεις παραπάνω στα σχόλια)...
    Όλοι έχουν δίκιο, μα το δίκιο κάποιων είναι πολύ ακριβό για να είναι δίκαιο...άσε που η ταρίφα ανάλογα την ανάγκη ανεβαίνει...το ξέρω πως δεν είναι όλοι οι γιατροί ίδιοι, αλλά έχουμε δει κι έχουμε δει!!
    Μου άρεσε που δίκαια έβαλες στη ζυγαριά και την κούραση των άλλων!!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το δίκαιο και η αξιολόγησή του. Και πώς να το αξιολογήσει κάποιος, αν είναι χρηματόφιλος…
      Και υπάρχουν τόσες εμπειρίες των ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανάγκη.
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  5. Και οι περισσότεροι από τους μεροκαματιάρηδες θαυμάζουν τους γιατρούς για τον κόπο που έκαναν να μορφωθούν, τους πληρώνουν με την καρδιά τους από το στέρημά τους...
    Όμως τι άδικη πληρωμή της κοινωνίας στους ίδιους την πιο δύσκολη στιγμή τους...
    Και πάλι, Άρη, η καθημερινή πραγματικότητα, οι σκέψεις μας βρήκαν φωνή στους στίχους σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι επιδεικνύουν μια γενναιοδωρία προς τους γιατρούς.
      Αν μπορούσαν και πολλοί γιατροί να εκτιμήσουν τον αγώνα ζωής αυτών των μεροκαματιάρηδων…
      Σ’ ευχαριστώ, Αλεξάνδρα.

      Διαγραφή