Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017

Ενίοτε οσία


Σαν τα παιδιά ορμητική,
ραγδαία, αχαλίνωτη
και πάντα αποκαλυπτική,
εσύ η αφτιασίδωτη.

Και πόση έχεις ομορφιά,
σαν ξεσκεπάζεις της ψυχής τα μύχια ωραία,
και πόσο άσχημη θωριά,
σαν βγάζεις ζήλεια και θυμό, συμφέροντα χυδαία.

Ω συ θεά Παρόρμηση,
απότομη, ατίθαση, γνησία,
συνήθως επικίνδυνη,
ενίοτε αμαρτωλή, ενίοτε οσία…


6 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό Άρη....!
    μου άρεσε πολύ και το αγάπησα σαν θέμα και στίχο.
    Πάντα σου εύχομαι με το χάρισμα της έμπνευσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρούσα η παρόρμηση των ανθρώπων κάθε μέρα.
      Σ’ ευχαριστώ για την προσοχή σου, Γιάννη.

      Διαγραφή
  2. Λατρεύω να υπάρχει, αλλά απ' την άλλη με φοβίζει η ύπαρξή της.
    Μες στην αντιφατικότητα δηλαδή Άρη μου. Όπως ακριβώς το γράφεις κι εσύ "...ενίοτε αμαρτωλή, ενίοτε οσία"
    Τους χαιρετισμούς και τις ευχές μου για καλή εβδομάδα Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Συνήθως επικίνδυνη».
      Ίσως είναι ο κυριότερος χαρακτηρισμός.
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  3. Καλύτερη ποιητική περιγραφή της παρόρμησης δεν έχει γίνει!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή