Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

Αποσόβηση


Χωρίς ανταπόκριση μένουν οι κλήσεις,
ο φίλος δε δίνει σημεία ζωής, 
ματαίως προσμένω δικές του ειδήσεις.
Να έπεσε μήπως σε κρίση σιωπής;

Εισβάλλουν στη σκέψη κακές υποψίες,
και πρέπει να σπεύσω, το φίλο να βρω,
πολλά τα χιλιόμετρα κι οι δυσκολίες,
μα πάντα τον ένιωθα σαν αδερφό.

Μονάχο τον βρήκα στο άδειο του σπίτι,
εμφάνιση κρύα, σαν κάποια σκιά,
οι λέξεις του λίγες, απέραντη λύπη,
χαμένο το βλέμμα, σβησμένη θωριά.

Πολλά ενδιαφέροντα, δράση και πόθοι,     
θερμός, ευπροσήγορος, αγαπητός.
Αγνώριστος τώρα· αδράνεια, φόβοι,
στο νου του φουρτούνα, κι αυτός ναυαγός.

Η διάγνωση γρήγορη: μελαγχολία,
ασθένεια ύπουλη, διαλυτική,
δυσβάστακτο βάρος η όποια ασχολία
και κάθε αλήθεια σου τυραννική.

Στο φίλο μου δίπλα για όλες τις μέρες,
προβλήματα λύνω, δουλειές του μισές.
Σαν φέρνει στο νου του σκοπέλους και ξέρες,
το λόγο γυρνώ σε ωραίες στιγμές.

Σε λάθη ασήμαντα δίνει διαστάσεις
και πέφτει στη θάλασσα των ενοχών,
αγχώδεις θυμάται παλιές καταστάσεις,
κι εγώ τον τραβώ να σταθεί στο παρόν.

Αρχίζει να βλέπει το ψέμα τής λύπης,
το πώς ξεφυτρώνουνε σκέψεις βαριές,
διακρίνει στο βάθος το δρόμο τής λύσης
και φάρμακο γίνονται μικροχαρές.

Αργά, σταθερά λευτερώνει το πνεύμα,
αχτίδες φωτός έχουν γίνει πυκνές,
κονταίνει τη θλίψη, γλυκαίνει το βλέμμα,
ασήμαντες πλέον οι λίγες σκιές.

Οι μέρες περάσανε, πάει το ψέμα,
πομφόλυγες ήτανε οι απειλές.

Θερμή ανταπόκριση τώρα στις κλήσεις,
κυρίαρχος πια ο παλιός εαυτός,
στη νέα ζωή θετικές απαντήσεις.
Ο φίλος μου είναι ξανά ζωντανός!


8 σχόλια:

  1. Όταν η ποίηση συναντάει την ψυχολογία, το αποτέλεσμα είναι "ψυχοθεραπευτικό". Τα στάδια της κατάθλιψης, η δύναμη της φιλίας, η επανεκκίνηση, η ελπίδα... όλα.
    Υπέροχο Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αυτά δίνουν εναύσματα για στιχοποιία.
      Η κατάθλιψη βέβαια είναι βαρύτατο θέμα, και επώδυνο, ακόμα κι όταν προσπαθείς να το χειριστείς ποιητικά…
      Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.

      Διαγραφή
  2. Άρη μου καλησπέρα σου.
    Πάντα προσεγγίζω την ποίησή σου με τον δέοντα σεβασμό και την αγάπη. Λατρεύω το κλασικό στυλ, ιδιαίτερα την ομοιοκαταληξία και το μέτρο που διακρίνει τον λόγο σου.
    Το συγκεκριμένο εδώ ποίημά σου ανεβάζει περαιτέρω συγκινήσεις ομολογώ καθώς αγγίζει ένα πολύ μεγάλο θέμα στην ανθρώπινη φύση.
    Μπράβο στην ψυχή σου για τον τρόπο που το προσέγγισες.
    Καλή σου βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ πολύ, Γιάννη, για τις ευγενικές σου επισημάνσεις.
      Το θέμα τής ανάρτησης αυτής είναι πολύ μεγάλο και όπως γράφω παραπάνω και στη Μαρία, η προσέγγισή του και η προσπάθεια τής περιγραφής του είναι επώδυνη.
      Το ζήτημα της μελαγχολίας-κατάθλιψης βρίσκεται συγκεκαλυμμένο σε αρκετές μου αναρτήσεις, συναρτημένο με τη μοναξιά πολλών συνανθρώπων μας.
      Είναι μείζον πρόβλημα στην κοινωνία μας και όχι ευδιάκριτο.
      Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς να με αφορά προσωπικά, υπάρχει και στην ανάρτησή μου «Αντίδραση στην κατάθλιψη». Σε δακτυλικό μέτρο αυτό.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ για τις επισκέψεις σου και την προσοχή σου.

      Διαγραφή
  3. Έτσι, απλά και ποιητικά, περιγράφεις ένα τεράστιο θέμα στην ολότητά του ("στο νου του φουρτούνα, κι αυτός ναυαγός"), αλλά τον τρόπο που μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ("Στο φίλο μου δίπλα για όλες τις μέρες,
    προβλήματα λύνω, δουλειές του μισές.")
    Λυτρωτική πάντα η ποίησή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «στο νου του φουρτούνα, κι αυτός ναυαγός».
      Εντόπισες, Αλεξάνδρα τον καίριο στίχο! Ήταν η βάση πάνω στην οποία δομήθηκαν οι υπόλοιποι στίχοι που περιγράφουν το μεγάλο πρόβλημα της κατάθλιψης.
      Στην αντιμετώπισή του συμβάλλει αποφασιστικά η σωστή συμπαράσταση.

      Διαγραφή