Ήταν μια ζάλη ξαφνική, ενώ φαινόμουνα καλά,
κι ήρθαν αμέσως τρεις γιατροί κι έφεραν φάρμακα πολλά,
είπανε είναι σοβαρό, θα χρειαστεί καιρός πολύς,
θα μου κοστίσει ακριβά να ξαναγίνω υγιής.
Μου φέρανε και τα χαρτιά να βάλω τις υπογραφές,
έπρεπε να σιγουρευτούν για τις δικές τους αμοιβές,
ούτε και διάβασα τι λεν, ήταν τα έγγραφα σωρός,
έβαλα σ’ όλα υπογραφή, είπα να είμαι ευγενικός.
Σ’ ένα κρεβάτι ασθενής και από πάνω οι γιατροί,
καθηλωμένος διαρκώς, ενέσεις χάπια και οροί,
μέρα τη μέρα καρτερώ, δε βλέπω κάποια γιατρειά
κι όταν ρωτάω το γιατί, μου λεν θα πάει μακριά.
«Τα φάρμακά σου ακριβά»,
μονάχ’ αυτό έχουν να πουν,
τα κτήματά μου τα καλά
αρχίσαν να τα ξεπουλούν.
Παλιοί και νέοι συνεργοί
μεσίτες γίναν ικανοί,
αγοραστές αναζητούν να
δώσουν και τα τιμαλφή.
