Ατέλειωτη η αγάπη σου σαν
θάλασσα, μεγάλη,
θερμή φωλιά την ένιωθα τη
λατρευτή σου αγκάλη.
Όταν πορεία έψαχνα,
γινόσουνα πυξίδα,
γλυκιά η συμπαράσταση σε
κάθε μου ελπίδα.
Μα είμαι πια εικοσιεννιά,
πολλά μού έχεις μάθει,
ξέρω τις εμπειρίες σου,
αυτά που έχεις πάθει.
Σταμάτα τώρα, μάνα μου,
τόσο να με φροντίζεις,
δε
γίνεται, μανούλα μου, εσύ να με ορίζεις.
σχετικό
