Απόμακρες και άχαρες
οι φετινές γιορτές μας,
στην άκρη παρατήσαμε
παλιές συνήθειές μας.
Στη θέση τους
καθίσανε ποικίλα παραμύθια
και ψάχνει τόπο να
σταθεί και η πικρή αλήθεια.
Μπορεί να είναι
φονική για την οικονομία,
μα είναι τόσο βολική
αυτή η πανδημία.
Βροχή τα νομοσχέδια
ψηφίζονται εν τάχει,
πολλά
τα προορίζουνε για τη δική μας ράχη.
Μικρούς εμπόρους
κυνηγούν να τους εξαφανίσουν,
τα μεγακαταστήματα να
τους απορροφήσουν.
Για «πράσινους
επενδυτές» καλή η ευκαιρία
να στήνουν
ανεμπόδιστα τα ανεμοθηρία.
Καλά κρατεί των
καναλιών η φοβεροκρατία,
αναστημένη κι η παλιά
αστυνομοκρατία.
Πρωτοφανείς οι
απειλές και οι απαγορεύσεις.
Και μεταξύ των
πολιτών αρχίζουν διαιρέσεις…
Κυνήγια και ψαρέματα
κοπήκανε μαχαίρι,
εισηγητών το σκεπτικό
ποιος άραγε το ξέρει;
Ατόφιες μας
κουβάλησαν φαιδρές ορολογίες,
αλλού με κλικ, αλλού
με τέικ, λογκνταουνο-σοφίες.
Το φίμωτρο παγκόσμιο,
το στόμα βουλωμένο,
των πολιτών το
φρόνημα στα τάρταρα ριγμένο.
Μια κοινωνία φοβική
μονίμως μουδιασμένη,
τα πάντα ν’
αποδέχονται υπήκοοι σκυμμένοι.
