– Καλός ο φίλος μου ο
Θάνος, άνθρωπος ήρεμος, απλός,
ωραία τα αισθήματά του,
ανεπιτήδευτος, ζεστός.
Το κύριο ελάττωμά του – το
παραδέχεται συχνά –
η επιπολαιότητά του,
κάποια του λάθη παιδικά·
προτρέχει η γλώττα τής
διανοίας, ξεφεύγουν λόγια περιττά.
Με προτερήματα σπουδαία ο
φίλος μου ο Νικολής,
λεπτός και καλλιεργημένος,
φιλόξενος και προσηνής,
στοχαστικός και πνευματώδης,
συγκρατημένος, ευγενής.
– Ο επιπόλαιος ο Θάνος, ο
Νικολής ο σοβαρός,
καλοί σου φίλοι και οι
δύο, ποιος άραγε ο πιο καλός;
– Αγαπημένοι και οι δύο. Ο
Θάνος λίγο πιο πολύ·
από τ’ αδύναμα σημεία προβάλλει
άδολο παιδί!
