Κάποιες φορές,
την ώρα που η μέρα ξεθυμαίνει,
ένα τυχαίο δευτερόλεπτο μικρό
μια μέριμνα παλιά μού ξαναφέρνει
πως κάτι έχω ακόμα, σοβαρό.
Μαζί της προλαβαίνει και χωράει,
στο δευτερόλεπτο το τόσο δα μικρό,
μια στιγμιαία ενοχή που με τρυπάει,
μην το ξεχάσω απόψε αυτό το σοβαρό.
Στο δευτερόλεπτο η σκέψη μου για κείνη
που καρτερούσε το τηλέφωνο αργά,
μία φροντίδα που μου έχει απομείνει,
κι ας είναι πεθαμένη χρόνια επτά.
