Ελπιδοφόρα
η πρώτη του σχέση,
η
τρυφερότητα, η ομορφιά.
Όμως
τα λόγια της μείναν στη μέση·
άκομψα
έφυγε κάποια βραδιά.
Δεύτερη
σχέση, τα λόγια ακμαία
σίγουρα
φάνηκαν, όλα καλά,
μέρες
και νύχτες τα πάντα ωραία,
ήταν
ολόθερμη η αγκαλιά.
Μες
στην αγάπη και μέσα στο κάλλος
ίσια
πορεία, γλυκιά η ζωή.
Όμως
στο διάβα της βρέθηκε άλλος
κι είπε
πως θέλει μιαν άλλη αρχή!
Τρίτη
προσπάθεια, τρίτη ελπίδα,
όλα
ευφρόσυνα όπως και πριν.
Όμως
η Τύχη του σάπια σανίδα,
κι
έπεσε πάλι στο άθλιο πλην.
Δεν
ξαναπίστεψε σ’ άλλη αγάπη,
όλες
τις έβλεπε απατηλές,
έριξε
πια την ψυχή του σε νάρκη,
μόνο
το σώμα σε σχέσεις φτηνές.
Κι
όπως κυλάει ο χρόνος και φεύγει,
η
μοναξιά του κενό πληκτικό.
Μα ο
παππούς απ’ το ράφι ορμηνεύει
για
συνοικέσιο συμβατικό.
