Κι αν το καράβι χτυπιέται αλύπητα,
πλήθη αμέτοχα μόνο κοιτάζουν.
Δύο
λοστρόμοι πετούνε συνθήματα
και για ευθύνες τούς άλλους φωνάζουν,
Κάποιος ψελλίζει περίεργα ρήματα,
πέντε τριγύρω του τον εκθειάζουν.
Κι όλο ανεβαίνουν κοντά μας τα ίσαλα
και τα πανιά σαν κουρέλια σκισμένα.
Ποιοι θα βουλώσουν τις τρύπες στα ύφαλα,
ποιοι θ’ αναλάβουν κουπιά αφημένα;
