–Ξεπλήρωσα το δάνειο, δικό
μου το σπιτάκι
και η δουλειά στο μαγαζί
πηγαίνει μια χαρά.
–Πανάκριβο το πλήρωσες το
φτωχικό σπιτάκι,
πολλοί γνωστοί και άγνωστοι
μας τρώνε τον παρά.
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε και δε
θα κουραστούμε
το ιερό μας δίκαιο να το
διεκδικούμε,
κατέβα στη συνέλευση να
δούμε την αλήθεια
και πώς να τη διακρίνουμε
από τα παραμύθια.
–Ξεπλήρωσα το δάνειο, δικό
μου το σπιτάκι
και η δουλειά στο μαγαζί
πηγαίνει μια χαρά.
–Ούτε το σπίτι σίγουρο ούτε
το μαγαζί σου
και μαύρο ετοιμάζουνε το
μέλλον στο παιδί σου,
γλυκά σε νανουρίζουνε με
χαλκευμένα νέα,
σου δείχνουνε το σήμερα με
χρώματα ωραία.
Κατέβα στη συνέλευση, δεν
παύει ο αγώνας
να είμαστε πανέτοιμοι μην
έρθει ο τυφώνας.
–Εγώ αυτό που ήθελα το έχω
καταφέρει
και τώρα τη δουλίτσα μου και
ό,τι με συμφέρει!
Ο γνωστός ...Κυρ-Παντελής της κοινωνίας, Άρη μου. Που νοιάζεται μονάχα για το δικό του προσωπικό βόλεμα, θαρρώντας ότι θα παραμείνει αλώβητος μέσα στον ορυμαγδό της κρίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς είμαστε γεμάτοι από τέτοιους, καλέ μου φίλε.
Το εγώ, το μεγάλο εμπόδιο σε κάθε συλλογική προσπάθεια.
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ, Γιάννη.
Φαντάζει μακρινό, αλλά παράλληλα και σα να μην πέρασε μιά μέρα, Άρη μου, από τότε που οι αγρότες ξεπούλησαν τη γη τους, για να αγοράσουν μια φανταχτερή κουρσάρα, και να παίζουν τάβλι στο καφενείο.. Όπως πάντα, τα είπες όλα ποιητικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πουλάνε για να βάλουν στα χωράφια φωτοβολταϊκά.
ΔιαγραφήΤο αύριο δεν τους αφορά…
Σ’ ευχαριστώ, Πέτρα.
Great blog
ΑπάντησηΔιαγραφή