Οι 12 μήνες

 

Ιανουάριος

Το όνομά του θεϊκό· Ρωμαίων πεπραγμένα.

Ξεκίνημα με ασπασμούς, πλεόνασμα ευχών,

μηνύματα ηγετικά με λόγια τετριμμένα

να συντηρούνται εσαεί ελπίδες των λαών.

Σαρώνουν θάλασσες, βουνά και στήνουνε παγίδες

βοριάδες ανεόρταστοι με ήθη πολικά.

Κάποτε μας χαμογελούν γλυκές αλκυονίδες·

ανάπαυλα κι απαντοχή σε σπίτια φτωχικά.

Φεβρουάριος

Κι αυτός με κρύα και βροχές, αν θέλει, και με χιόνι,

με λίγον ήλιο ξεγελά και τις αμυγδαλιές,

μπορεί να μένει φιλικός, μπορεί να τις παγώνει.

Απ’ όλους ο ξεχωριστός· οι μέρες του λειψές.

Μια μέρα τού γυρίζουνε σε μια τετραετία,

για το ημερολόγιο τον κάναν ρυθμιστή.

πολλοί φοβούνται μην τους βρει μεγάλη ατυχία·

η πρόληψη για δίσεκτα ακόμα επιζεί.

Μάρτιος

Κι αυτός με όνομα θεού, σκληρός, δυναμικός,

αλλάζει γνώμη εύκολα, τα δέντρα τον φοβούνται,

για τα παλούκια των φτωχών και παροιμιακός,

ανησυχούνε γεωργοί, φορές τον καταριούνται.

 

Την Άνοιξη υπόσχεται, για μέρες προσπαθεί,

λουλούδια φέρνει πρώιμα μαζί και χελιδόνια.

Μέσα του η μεγάλη μας η εθνική γιορτή·

θυμούμαστε το χρέος μας, τα ένδοξά μας χρόνια.

Απρίλιος

Τα πρωινά του δροσερά με χαμηλούς βαθμούς,

μα φέρνει και χαμόγελα με την καλοκαιρία.

Τα δέντρα ξεθαρρεύουνε, γεμίζουνε χυμούς,

και των πουλιών οι έρωτες σε νέα ευκαιρία.

Τη γη την ερεθίζουνε ευπρόσδεκτες βροχές,

από τα χιόνια των βουνών ποτάμια φουσκωμένα,

το πράσινο απλώνεται σε κάμπους και πλαγιές,

οπωροφόρων έκρηξη, χωράφια στολισμένα.

Μάιος

Πασίγνωστη η πρώτη του, παγκόσμια γιορτή,

εργαζομένων σύμβολο, αγώνας ματωμένος.

Της γης η αναγέννηση γιορτάζεται κι αυτή,

ελπιδοφόρος, στα χωριά πολυτραγουδισμένος.

Ρομαντικοί ερωτιδείς τραβούν στην εξοχή,

με στίχους διανθίζουνε θερμές τους εκδηλώσεις.

Και της Μητέρας θύμηση σε μία Κυριακή,

με στοργικές αναφορές, γλυκές αφιερώσεις.

Ιούνιος

Του έδωσε το όνομα η μέγιστη θεά,

του θέρους ο καλύτερος, αρχή τής ευφορίας,

μας φέρνει την επάρκεια του σιταριού σοδειά.

Τής κερασιάς η ομορφιά φωνή τής ευκαρπίας.

Αλτάιρ, Βέγας και Ντενέμπ κοσμούν τον ουρανό,

το θερινό τους τρίγωνο της νύχτας το στολίδι.

Ο ήλιος πάντα συνεπής σε κύκλο σταθερό,

εικοσιδύο ξεκινά στις μέρες το ψαλίδι.

Ιούλιος

Με εξουσίας όνομα αυτοκρατορικό.

Ο νους στη μεγαλόνησο στις μέσα του σελίδες.

Μας ψήνει συστηματικά με λίβα εχθρικό,

τα δάση ανοχύρωτα προσμένουν καταιγίδες.

Συγκομιδή γλυκών καρπών, κάποτε σαν γιορτές,

από τους χρόνους τούς παλιούς μεγάλη ποικιλία.

Εκατομμύρια τουριστών πολιορκούν ακτές,

φιλομαθείς στ’ αθάνατα προγονικά μνημεία.

Αύγουστος

Κι αυτός αυτοκρατορικός και άγρια καυτός,

τα πεύκα και τα έλατα στα δάση αγχωμένα.

Κυρίαρχη η ξεγνοιασιά, ραστώνη γενικώς,

υπηρεσίες ελλιπείς, ρολά κατεβασμένα.

Αρχίζουνε οι νύχτες του να φέρνουνε δροσιά,

πριν την αυγή ο Σείριος φθινόπωρο θυμίζει.

Επίμονοι οι εκδρομείς, γεμάτα τα νησιά,

στ’ αμπέλια το σταφύλι μας αρχίζει να ροδίζει.

Σεπτέμβριος

Του φθινοπώρου η αρχή με θερινή χροιά,

ξανά φωνές ακούγονται στα έρημα σχολεία,

τα χελιδόνια ξεκινούν να φύγουν μακριά,

η νύχτα παίρνει πάνω της με την ισημερία.

Στα χωριουδάκια έρημες ξανά οι γειτονιές,

στις πόλεις η επιστροφή στις ίδιες ασχολίες.

Πυκνότερα τα σύννεφα αγγίζουν ποιητές,

σε κάποιους στίχους φανερές και οι μελαγχολίες.

Οκτώβριος

Στου φθινοπώρου την καρδιά, κατάλληλος σποριάς.

Με κόκκινο και κίτρινο τα φυλλοβόλα «ανθίζουν»,

μα σαν περνούν οι μέρες του, βουΐζει ο βοριάς,

τα ξύλα παραδίνονται, τα τζάκια μας καπνίζουν.  

Αρχίζουν και ασπρίζουνε της Πίνδου κορυφές,

αυτές που γίναν σύμβολα και φάροι Ιστορίας,

στη μνήμη ξαναφέρνουμε ηρωικές μορφές,

ατρόμητους πολεμιστές αφάνταστης πορείας.

Νοέμβριος

Του φθινοπώρου τελικός, υγρός και παγερός,

τα φύλλα που απόμειναν κρατιούνται σκουριασμένα.

Χωρίς τα κυπροκούδουνα ο λόγγος σιωπηλός,

τα πεύκα και τα έλατα χιονοανεμισμένα.

Όπου το κρύο λιγοστό, ακμαίες οι ελιές

για τον πολύτιμο καρπό με τον αρχαίο κόπο,

θριαμβικές οι λεμονιές και οι πορτοκαλιές,

ευλογημένες ζωγραφιές πλουτίζουνε τον τόπο.

Δεκέμβριος

Ο τελευταίος τής χρονιάς, βαρύς και σκοτεινός,

κανόνας του οι παγωνιές, αέρηδες και χιόνια,

στο τρίτο δεκαήμερο ωραίος, γιορτινός,

στη μνήμη αναδύονται τα παιδικά μας χρόνια.

Καιρός υπενθυμίσεων και απολογισμών,

λαθών και παραλείψεων στου έτους την πορεία,

εκτίμηση εμπειριών καινούριων στοχασμών,

αναμονή πρωτοχρονιάς σαν νέα ευκαιρία.