Πορεύτηκε με καλοσύνη,
με ανοχή και με αγάπη.
Και σήμερα στα εβδομήντα
η αγαθή Μαρίτσα τέλος.
Σαν ήταν νέα, με τη μάνα
απαγορεύεις κι απαιτήσεις,
μετά τη μάνα η πεθερά της
αγκίδες και παρατηρήσεις.
Και ύστερα με δύο κόρες
να σπεύδει πάντα να
βοηθάει,
μέρα και νύχτα κουρασμένη·
γαμπροί και κόρες
βολεμένοι.
Καλόν παράδεισο της λένε·
δικοί της και γνωστοί την
κλαίνε,
η θεια-Μαρίτσα πεθαμένη
και όλοι τους ξεβολεμένοι.
Πορεύτηκε με καλοσύνη,
με ανοχή και με αγάπη.
Το σώμα καταπονημένο
και το μυαλό ανταριασμένο,
μέχρι το τέλος να
συντρέχει,
να μεγαλώνει δυο εγγόνια.
Σαν είλωτας εξήντα χρόνια.
Σε όλα ναι η θεια-Μαρίτσα,
υγεία της παρατημένη,
αγόγγυστο το ξόδεμά της,
και οι δικοί της
βολεμένοι.
Πάντα γράφεις για πολλές/ούς, Άρη μου.. Ποτέ δεν είναι μια η Μαρίτσα, είναι πολλές που έχουν έρθει στον κόσμο, μόνο για να ζήσουν οι άλλοι. Μα πάντα βρίσκεις τον τρόπο να περνάς πολλαπλά μηνύματα μέσα από τις ποιητικές σου οδούς! Την καλημέρα μου! 🌷
ΑπάντησηΔιαγραφή«…πολλές που έχουν έρθει στον κόσμο, μόνο για να ζήσουν οι άλλοι».
ΔιαγραφήΑυτοί οι άλλοι μπορεί να είναι σοβαροί και ευυπόληπτοι, και να διατυπώνουν ωραίες ιδέες. Αλλά το βόλεμα βόλεμα!
Είναι πολλές οι Μαρίτσες, πράγματι.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, Πέτρα!
Αγαπώ και εκτιμώ πολύ το σεβασμό που δείχνεις, Άρη μου σε εμβληματικά πρόσωπα της λαϊκής οικογένειας και παράδοσης. Αποτυπώνεις το μόχθο και τις οδύνες των απλών ανθρώπων με το δικό σου εξαίρετο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, φίλε μου.
Αυτοί οι απλοί άνθρωποι είναι παραδείγματα καλοσύνης, αλλά πολύ συχνά και θύματα άλλων «απλών» ανθρώπων.
ΔιαγραφήΣτις ανθρώπινες σχέσεις η καλοσύνη είναι ουσιαστικός παράγων συνύπαρξης, αλλά υπεισέρχεται πολλές φορές το μικροσυμφέρον και η καλοσύνη …υποφέρει.
Σ’ ευχαριστώ πολύ, Γιάννη!